"Królewska krew" i "Wieża elfów" - tak, to są dwie odrębne książki, choć wydane w jednym wolumenie - wchodzą w skład sześciotomowego cyklu, zwanego "Odkryciami Riyrii". Teoretycznie każdą część można czytać osobno - taka jest też informacja od wydawcy, umieszczona przy krótkiej biografii autora - jednak w praktyce do zrozumienia niektórych istotnych wątków potrzebna jest znajomość poprzednich tomów.

Na ziemi obiecanej miało stać się podsumowującą wypowiedzią Remarqua na temat pokolenia emigrantów, do którego sam się przyznawał. W tym celu ukazuje złożony obraz Nowego Jorku lat 40; światową metropolię, miasto sztuki i ostoję przybyłych.

Maria Piech, jako bardzo inteligentna lekarka, jej szef, wybitny chirurg opętany nałogiem hazardowym, uwikłany w układ z mafią, mąż Marii, powołany do walki z ludźmi, którzy trzymają profesora w szachu. Aby dodać smaczku całej intrydze, autor wprowadza element teczki bossa Tomahawka, która obnaża powiązania ludzi na wysokich państwowych stanowiskach z mafią

Mamy klimat niepokoju i bardzo ciekawie zbudowane napięcie. Z wiadomych względów, prawdziwa akcja, może się rozgrywać tylko w świecie snu, więc z utęsknieniem czekamy, aż postacie pójdą spać. W tym czasie dostajemy, ten wspomniany wcześniej odlot. Wszystko może się wydarzyć. Cierpienia i transplantacje części ciała bohaterów cyrku, nie mają granic. Niektóre rzeczy, nawet mnie zabolały.

Cóż, kilka ładnych lat już minęło, odkąd opowiadania o Conanie Cimmeryjczyku były dostępne na księgarnianych półkach i jakoś nikt do tej pory nie palił się, by ten stan rzeczy zmienić, prawda? Kłopoty z uzyskaniem praw do tytułu? A może nie był to biznes na tyle dochodowy, by warto było o takie prawa powalczyć?