Ten tom jest inny od wcześniejszych, a Anaïs nie jest już tą samą kobietą, która wcześniej wraz z Henrym Millerem brylowała pośród paryskiej bohemy lat 20. Dziennik jest dojrzalszy, nasycony bólem przemijania, wojny, tęsknotą za spacerami po bulwarach Paryża i złudzeniami przyprawiającymi o niepokój. Jest powrót do psychoanalizy doktora Ranka i analiza osobowości

Książka pełna jest ciekawostek – dowiadujemy się, na przykład, że najbardziej śmierdzącym okresem w historii Ziemi był mezoproterozoik (środkowy okres ery proterozoicznej zwanej „nudnym miliardem lat” z powodu pozornego braku istotnych zmian w strukturze naszej planety). Odpychający zapach wytwarzany przez organiczne związki siarki utrzymywał się w powietrzu prawdopodobnie przez całe trwanie mezoproterozoiku, niewyobrażalnie długie z ludzkiej perspektywy. Co za szczęście, że nie istniały jeszcze wtedy stworzenia obdarzone powonieniem.

Autor już na początku wyjaśnia, że wzorował się na Getting Things Done Davida Allena jak i 7 nawyków skutecznego działania Stephena Coveya. Zaznacza jednak, że książka nie jest plagiatem ponieważ pomysły które Ci autorzy spisali były znane i wykorzystywane przez ludzi  już dużo wcześniej.

Szukając pomocy oraz starając się przypomnieć sobie poprzednią noc, dowiaduje się, iż gdziekolwiek się pojawia, rogi sprawiają, że ludzie mówią mu rzeczy, które ukrywają, które są ich mroczną stroną.
Niestety, Ig przy okazji dowiaduje się co naprawdę inni myślą o nim. Czy dzięki temu będzie mógł dowiedzieć się kto jest odpowiedzialny za zabójstwo Merrin?

"Niech strawi cię płomień" jest dobrze napisanym kryminałem, brakuje jednak w nim czegoś, co na sto procent zainteresuje czytelnika. Wszystkich tych różnych smaczków stylistycznych i kruczków w fabule, dzięki którym wytrawny autor trzyma za mordę czytelnika i nie puszcza aż do ostatniej kropki.