Mimo że od końca II wojny światowej nad Użgorodem powiewają ukraińskie flagi, jedyne choć podważane historyczne relacje Zakarpacia z Ukrainą dotyczą czasów IX-X wiecznej Rusi Kijowskiej. Najdłużej - blisko tysiąc lat - kraina podlegała państwu węgierskiemu, następnie zaś przechodziła pod panowanie Wiednia, Pragi, Berlina i komunistycznego Kijowa. Przez wieki do górskich terenów - ''Szwajcarii Wschodu'' - ściągała ludność z różnych części Europy tworząc narodowy tygiel z jedną dominującą osią tożsamościowego sporu, w którym ścierały się opcja prorusinska z prowęgierską.

"Wszystko, o czym marzysz" to narracja na trzy, oczywiście damskie głosy. Najpierw poznajemy życie Brooke, Samanthy i Katherine takim, jakie było i jakie były one same zanim usłyszały diagnozę. Każda inna, z inaczej poukładanym życiem osobistym i rodzinnym. Odnajdując się za pośrednictwem internetowego forum, ratują się wzajemnie. Mimo, iż poznały się w najgorszych ku temu okolicznościach, ich przyjaźń jest dozgonna.

Dzięki temu, iż akcja rozciąga się w długim okresie czasu, możemy obserwować jakie są kolejne kroki ludzi bezwzględnie dążących do celu.
Genesis sukcesywnie wchłaniający wszystko, co spotykał na swojej drodze, zaspokajający potrzeby ludzi poczynając od jedzenia po długowieczne życie, zastępujący Boga.

Dorothee Schmitz-Koster nie skupia jednak swej uwagi na samej instytucji Lebensbornu, lecz na losach dzieci tam urodzonych. Opisuje dwadzieścia różnych historii, które wydają się toczyć w zupełnie innych kierunkach, stanowiąc tym samym dowód na to, iż nie istnieje typowe dziecko Lebensbornu. Łącznie w rękach organizacji znajdowało się 18 tysięcy wychowanków. Spośród tak licznej grupy autorka książki poznała zaledwie sto trzydzieścioro kobiet i mężczyzn, niewielu więcej postanowiło się ujawnić.

Pamięć to jeden z ulubionych tematów Sebalda, który pojawia się również w drugiej części, składającej się z esejów. Posługując się dziełami innych, wybitnych pisarzy niemieckich, Sebald analizuje świadomość historyczną społeczeństwa, „(…) z którego wyłonił się reżim zdolny tworzyć obozy, gdzie, o czym mowa dalej, wyzyskiwacze mogli w niebywałym dotychczas stopniu zaprowadzić swoje panowanie”[2].