Wraz z Learym i Higgsem dogłębnie przemierzamy lata sześćdziesiąte oraz siedemdziesiąte z jednej strony poznając od zaplecza ich kultową otoczkę wolności i frywolności, a z drugiej całe to bagno, które było zdecydowanie mniej pociągające niż narkotyki i muzyka. Tło historyczne zostało przez autora nakreślone bardzo dokładnie, bardzo precyzyjnie. Czytając o Learym poznajemy prawdziwą galerię postaci-symboli tamtych czasów oraz osobistości, które stały za wielkimi historycznymi wydarzeniami, kultowymi płytami i piosenkami, a nawet głośnymi politycznymi przewrotami.

Kiedy pierwszy prezydent Stanów Zjednoczonych, Jerzy Waszyngton składał przysięgę, w pięciu największych miastach żyło łącznie tylu obywateli, ile dziś w wielkopolskim Kaliszu. Szacuje się, że tylko od 1820 roku do Ameryki przybyło 70 milionów imigrantów

Niezwykłość „Rezydencji” to nie same historie przedstawione w książce, z których każda z powodzeniem mogłaby tworzyć oddzielną opowieść. Niezwykłość tej książki polega też na łatwości z jaką Autor wciąga nas w labirynt zdarzeń. Jej niezwykłość przejawia się w końcu w umiejętności autora w zespoleniu tych wszystkich, z pozoru całkowicie do siebie niepasujących elementów w jedną jakże zgrabną całość.

Powieść „Zagubieni wśród hiacyntów” Jhumpy Lahiri mogła okazać się czytelniczym niewypałem, mogła pozostawić niesmak, poczucie rozczarowania i zmarnowanego czasu. Mogła, chociażby ze względu na dość nietrafiony tytuł oraz okładkę przywodzącą na myśl kiepskie czytadła dla pań spragnionych romantycznych opowieści. Ale tak się nie stało. Wręcz przeciwnie – książka zasłużyła na wszystkie pochwały i przyznane jej nominacje oraz nagrody. A dlaczego?

Książka została podzielona na dwie główne części. Pierwsza z nich, zatytułowana „Dla początkujących i średniozaawansowanych”, porusza m.in. kwestie dotyczące strategii pisarskich, konstrukcji postaci czy pisania dialogów. Druga część, „Dla zaawansowanych”, traktuje o budowaniu intrygi, dowcipie w powieściach czy pokonywaniu blokad pisarskich.