Aby rzetelnie podejść do podjętego tematu, Kuryłowicz nie zapomniała o bardzo popularnej mrocznej turystyce, domach "obciążonych psychicznie" czy stigmatized properties, łączących handel nieruchomościami z true crime. Ciekawość potrafi zaprowadzić ludzi w najdziwniejsze miejsca... I coś na koniec, najnowszy wytwór ludzkiej wyobraźni – creepypasty, mające wywołać strach, fikcyjne internetowe historie w formie krótkich miejskich legend. 

Lidia to kobieta, której życie właśnie jest na zakręcie. Czuje się samotna i próbuje coś zmienić, żeby nie zatracić siebie. Witold to mężczyzna, który ma piękną, młodą żonę i dwoje małych dzieci. Niestety w biegu codzienności trudno mu się odnaleźć, ucieka w pracę i szuka spokoju. Tych dwoje dojrzałych ludzi spotyka się pod dachem przytulnego domu Bogumiły. Spędzają coraz więcej czasu, rozmawiają i zbliżają się coraz bardziej. Czy pozwolą sobie na bliższą relację? Czy spróbują ratować swoje związki?

Mina – młoda Iranka, od kilku lat mieszka w Dubaju. Życie traktuje jako przygodę i podąża za marzeniami, czerpie garściami z codzienności. Jest piękna, dyskretna, dlatego jest jedną z najlepszych stewardess dubajskich linii lotniczych. Nikt nie wie co skrywa jej serce, które jest bardzo poranione przeszłością. Wybrany przez ojca starszy mąż, utrata dziecka, wreszcie próba jej zabicia, to wszystko tylko wzmocniło młodą kobietę. W obliczu tragedii lotniczej otwiera swoje serce i całą siebie na drugą osobę – mężczyznę, który również jest poraniony przez losy kraju, w jakim musiał się wychować. Dwoje tak różnych ludzi znajduje wreszcie samych siebie i próbują uleczyć swoje rany.

W parostronnicowych i zwięzłych historiach, poznajemy najczęściej chowaną w szkolnych przekazach naturę i skłonności znanych i zasłużonych postaci. Inaczej wychodząc z szkoły podstawowej, Aleksandra Wielkiego bardziej zapamiętalibyśmy za jego zdrowie do nieustannych libacji, a nie za zdobycza terytorialne. Królowa Wiktoria też już by się nie jawiła jako bohaterska młoda monarchini, tylko jako baron(ka) narkotykowa!

Wiele z tych wywiadów pozwoliło wreszcie poznać aktorów jako zwykłych ludzi – dali sobie przyzwolenie na pokazanie słabości i miękkiego podbrzusza, co realnie budzi szacunek. Jednocześnie w „Rozmowach z Aktorami ze Starego Teatru” padają też pytania dotyczące fuksówki czy przemocy w teatrze, dzięki czemu książka Konopczyńskiej-Toty wchodzi w ciekawą dyskusję z ostatnią głośną publikacją Igi Dzieciuchowicz „Teatr. Rodzina patologiczna”. Czytelnik poznaje także różne smaczki związane ze spektaklami Starego czy metody pracy nad rolą, co jest niezwykle interesujące, bo nie ma tutaj uniwersalnego sposobu i każdy aktor prezentuje indywidualne podejście do tematu.