Wszystko zaczyna się od niepozornej sceny w parku w Helsinkach, tytułowym „psim parku”. Bohaterka, jeszcze bezimienna, siedzi na ławce i zasłaniając się czytaną książką, obserwuje ludzi z przeszłości, nie spodziewając się, że za chwilę dosiądzie się do niej kobieta, stara znajoma, której wolałaby nie spotkać. Przeszłość powraca do Oleńki jak bumerang, choć starała się za wszelką cenę od niej uciec. Zabiera ją z powrotem do wsi w obwodzie Mikołajowskim, do domu, w którym wspomnienia miały pozostać tajemnicą.
Sofi Oksanen w swojej powieści głos oddaje Oleńce, która straciła wszystko, co miała. Została wykorzystana przez system, po którego szczeblach sama prężnie się pięła. Oleńka zrobiła zrobiła karierę dzięki ludziom, którzy nie mogli mieć dzieci i zniszczyła zarówno swoje życie, jak i życie wielu innych dziewczyn, które zostały surogatkami lub dawczyniami komórek jajowych.
Autorka stworzyła z Oleńki niejednoznaczną bohaterkę, której z jednej strony współczujemy, z drugiej powątpiewamy w jej moralność. Podobnie jest z Darią, którą Oleńka wprowadziła do ciemnego biznesu – powinno nam być jej żal, ponieważ to ona była ofiarą, ale gdy pojawia się niespodziewanie w życiu głównej bohaterki, staje się nagle czarnym charakterem.
Akcja powieści rozgrywa się w wielu miejscach i w różnych odstępach czasu, między innymi w Ukrainie, kraju, którego obywatele przez Rosjan uznawani się za gatunek pod-Rosjan, a przez inne kraje, jak na przykład Estonia, za Rosjan. Opowieść Oleńki prowadzi nas przez upadek Związku Radzieckiego, aż po zmiany w Ukrainie, które nastąpiły po Euromajdanie w 2014 roku. W tle są nie tylko wydarzenia historyczne, ale przede wszystkim los ludzki, okraszony wyzyskiem i oszustwami, a wszystko tylko po to, żeby uciec od biedy i móc wieść lepsze, godne życie.
Psi park to powieść wielowątkowa, której fabuła zaskakuje czytelnika na każdej kolejnej stronie. Powolne odkrywanie tajemnicy Oleńki przypomina układanie puzzli, kawałek po kawałku, aż naszym oczom ukazuje się pełen obraz. Trzyma w napięciu jak thriller, psychologicznie rozkładając bohaterkę na części pierwsze, jej lęki, emocje, wady i zalety. Czy jest dobra, zła, winna, a może sama padła ofiarą? Na te pytania każdy czytelnik musi sobie odpowiedzieć sam.
