Franz Kafka jest moim ulubionym pisarzem, wszystkie jego prace mogłabym czytać nieskończoną ilość razy, a i tak ich treść otwierałaby nowe ścieżki interpretacyjne. Wybitne operowanie narracją, obecność groteski, niekonwencjonalne postacie, surrealistyczna, wręcz wyjęta z sennego marzenia przestrzeń i wślizgujący się w inwencję twórczą autobiografizm są charakterystyczne dla praskiego artysty. Proces cech tych nie mógł się pozbyć. Najbardziej znany utwór Kafki jest wręcz nimi przesiąknięty.
Chcąc zaznaczyć wszystkie groteskowe momenty, prawie każda strona mojego egzemplarza została ozdobiona kolorowym znacznikiem. Owa kategoria estetyczna przejawia się na wszystkich możliwych płaszczyznach. Dostrzec ją można w kreacjach bohaterów, w budowaniu fikcyjnego świata, w sytuacjach, w które K. jest wmieszany, czy też w dialogach. Nie sposób od niej uciec, bowiem zarówno Józef, jak i czytelnik są zatopieni w świecie absurdalnym.