Piersi i jajeczka to druga, po Heaven, powieść japońskiej pisarki Mieko Kawakami, która ukazała się w języku polskim. Uznana za książkę roku „New York Timesa”, znalazła się także na liście czterdziestu ulubionych lektur Eleny Ferrante. Haruki Murakami nazwał ją swoją „ulubioną pisarką młodego pokolenia” i aż dziw bierze, że pośród tak wielu słów uznania, Mieko Kawakami była do niedawna zupełnie nieznana polskiemu czytelnikowi.
Piersi i jajeczka to powieść o kobiecej cielesności i świecie, w którym mężczyźni odgrywają role drugoplanowe. Główną bohaterką jest Natsuko, którą poznajemy jako trzydziestoletnią kobietę, żyjącą w skromnym mieszkaniu w Tokio i pragnącą zostać pisarką. Niestety zarówno jej książki, jak i blog, na którym publikuje swoje teksty, nie odnoszą większych sukcesów. Do tego Natsuko nie ma żadnych przyjaciół, zalega z płaceniem czynszu i ledwo wiąże koniec z końcem. Pewnego dnia przyjeżdżają do niej w odwiedziny jej siostra Makiko z córką Midoriko. Makiko planuje powiększenie piersi, a Midoriko komunikuje się z nią za pomocą karteczek, swoje prawdziwe emocje i przemyślenia zapisując w pamiętniku. Matka niezadowolona jest ze swojego biustu, chciałaby żeby jej sutki były różowe, a nie ciemne, z kolei córka przerażona jest dojrzewaniem i menstruacją. Kilka lat później los Natsuko odmienia się. Ukazuje się jej książka, a kobieta w końcu może utrzymywać się z pisania i wspomagać finansowo siostrę i jej córkę. Natsuko nie jest jednak szczęśliwa. Nie ma partnera, nie lubi seksu, ale bardzo chciałaby mieć dziecko. Dlatego zaczyna rozważać różne możliwości zapłodnienia.
Ciągłe borykanie się z brakiem pieniędzy, życie na skraju ubóstwa czy mieszkanie w bloku z odrapanymi ścianami to zupełnie inny obraz Japonii, niż ten, który znamy. Kawakami w swojej książce głos oddaje właśnie tym, których często się nie zauważa lub ignoruje. Natsuko jest jedną z tych, którym się udaje, chociaż nikt w nią nie wierzył. Awansuje społecznie, zyskuje uznanie jako pisarka, jest w stanie wspomóc swoją rodzinę. Dopiero w momencie, gdy nie musi się już martwić ani o pieniądze ani o realizację zawodowych marzeń, pragnie zostać matką. Wtedy pojawiają się pytania etyczne dotyczące metod sztucznego zapłodnienia. Czy dziecku można świadomie odebrać ojca? Czy dawcą nasienia może być ktokolwiek?
Piersi i jajeczka to bardzo intymny portret kobiet – matek, córek i sióstr. Wiele jest tu rozważań filozoficznych, refleksji nad ciałem i po prostu – nad życiem i jego sensem. Jest to ważna i prowokująca lektura, która ma jednak narracyjne niedociągnięcia. Książka mogłaby być na pewno o połowę krótsza i bardziej skondensowana. Wiele fragmentów jest zbyt rozciągniętych, przez co ulatnia się napięcie, a całość niestety na tym traci.
