Nie lubię terminu cosy crime. Wywołuje on we mnie jednoznaczne skojarzenie, że dana książka będzie próbą wskrzeszenia stylu Agathy Christie. Mamy dziś takie czasy, że wszyscy usiłują wszystko klasyfikować, przypisywać do czegoś i wtłaczać w konkretną terminologię. „Konsjerż” to debiutancka książka Abby Corson. Opowiada o historii pewnego hotelu. W starym stylu. Z licznymi smaczkami. Kto potrzebuje, niechaj nazywa to cosy crime. Podeszłam do lektury tej powieści po prostu jak do kryminału. I zostałam mocno zaskoczona.
Hotel Cavengreen to perła przeszłości. Elegancki hotel z klasą, w którym każdy gość traktowany jest indywidualnie. Tu dba się o to, by spełniać nawet najdziwniejsze zachcianki gości. Pieczę nad tym miejscem sprawuje Hector Harrow – konsjerż, który swoją pracę traktuje bardzo poważnie. Zawsze jest nienagannie ubrany, cichy i gotowy na to, by dać gościom to, czego oczekują. Hector przepracował w Cavengreen kilkadziesiąt lat, ale teraz zbierają się nad nim czarne chmury. Hotel zostaje sprzedany Amerykanom, a ci, starego, poczciwego konsjerża, zastapić chcą nowoczesną technologią. Sprawy dodatkowo komplikują się, kiedy Hector znajduje zwłoki jednego z gości w zamkniętym pokoju. Przydzielony do sprawy kontrowersyjny detektyw Raj nie pozwala nikomu opuścić Cavengreen, a na głównego podejrzanego typuje Hectora. Czy konsjerżowi uda się przekonać nieustępliwego śledczego, że jest niewinny? Kto dopuścił się zbrodni w ekskluzywnym hotelu?
O tej powieści powiedzieć można, że jest małym, zamkniętym światem. Poznajemy historię wydarzeń w Cavengreen z perspektywy Hectora – człowieka, który ma 73 lata i całe swoje życie spędził w tym hotelu. Nigdy nie ułożył sobie życia prywatnego i praca była dla niego czymś najważniejszym. Piszący książkę o morderstwie w hotelu, Hector jest narratorem, a jednocześnie uczestnikiem fabuły. To bardzo ciekawy zabieg, który daje czytelnikowi możliwość zbliżenia się do tego bohatera i niejako wejścia w jego skórę.
Abby Carson oparła tę powieść na klasycznych motywach morderstwa w zamkniętej społeczności. Poznajemy ofiarę, pracowników i gości hotelu, ale mimo to, nie oni są tutaj najważniejsi. Ta książka nie jest typowym kryminałem. To opowieść o życiu, przemijaniu i przewartościowaniu tego, co znaliśmy. Hector Harrow jest naszym przewodnikiem po luksusowym Cavengreen. Świadkiem historii i zmian jakie na przestrzeni dekad zachodziły w hotelu. To typowy człowiek starej daty. Liczą się dla niego dobre maniery, kultura osobista i dyskrecja. Naczelną zasadą jest to, że to, co wydarzyło się w Cavengreen, pozostaje w Cavengreen. Bohater, który dziś wydaje się nieco abstrakcyjny. Nie przystoi do współczesnej literatury. Kto czyni kluczową postacią powieści seniora? I to takiego, który trzyma się określonych, latami wypracowanych zasad? Abby Carson podjęła się trudnego zadania. Stworzyła postać, która jest niezmienna jak skała. I postać tę skonfrontowała ze zdarzeniami, które wywracają jej świat do góry nogami. Pierwszoosobowa narracja Hectora może się podobać lub nie „Konsjerż” jest bowiem powieścią cechującą się charakterystycznym, bardzo wolnym tempem. Nasz narrator często ucieka od głównego wątku opowieści. Raczy nas anegdotami z historii hotelu, ploteczkami z życia gości, a także własnymi refleksjami osobistymi. To książka, która wymaga skupienia. Nie każdy odnajdzie się w tej lekturze. Nie ma tu zawrotnych zwrotów akcji, morza krwi i studium psychopatycznego mordercy. To opowieść o życiu, o wartościach i o tym, jak świat potrafi nas zmiatać z naszych dróg.
Kryminał, w którym morderstwo stanowi punkt wyjściowy, ale wcale nie jest najistotniejsze. Wydarzenie, które staje się katalizatorem. Osoby skupione wokół Cavengreen i ich losy opowiedziane słowami starego konsjerża. Tego typu literaturę albo się lubi, albo nie. Powieść Carson jest doskonała. Autorka odważnie zagląda w głąb duszy starego mężczyzny, dla którego praca w hotelu była całym jego życiem. Rewelacyjnie opracowany portret psychologiczny Hectora, głębia tej postaci i niewątpliwa sympatia, którą wywołuje, są niepodrabialne. Odnoszę wrażenie, że wiele czasu pisarka poświęciła na analizę tego bohatera, by uczynić go tak bardzo autentycznym. Świat Hectora Harrowa, to świat, który zanika. System wartości, szacunek do ludzi, zaangażowanie w pracę. Mimo swojej pewnego rodzaju archaiczności, konsjerż wydać się może nam bliski. Czytając tę powieść nie jesteśmy w stanie przewidzieć w jakim kierunku ona zmierza. Hector zaskoczy nas wielokrotnie. Poznamy wiele sekretów zarówno jego, jak i hotelowych gości, z którymi stykał się na przestrzeni lat. To pełna dygresji, elegancka i bardzo dopracowana powieść, która pozwala nam poczuć klimat dawno minionych lat.
Niespieszna opowieść o zbrodni, jej wpływie na przypadkowe osoby, przewrotności życia. Historia człowieka, który został wyrwany ze znanego sobie świata i rzucony na głębokie wody podejrzeń, plotek i nikczemności. Opowieść o tym, co przemija i o tym, co nadchodzi. O konfrontacji dojrzałości z nowoczesnością. Historia starego człowieka, który usiłuje pozostać wierny swoim zasadom. Nietypowa narracja, interesująca historia dość osobliwego miejsca, ale przede wszystkim opowieść o ludziach. O przemijaniu i odnajdywaniu nowych dróg.
