Charles Bukowski to pisarz, którego, wydawać by się mogło, nie trzeba nikomu przedstawiać. Jednak zbiór wywiadów, jakich udzielał na przestrzeni trzydziestu lat pokazał, jak wiele jeszcze można było o tym twórcy pokazać światu.
David Stephen Calonne wykonał gigantyczną pracę i zebrał w jednym tomie wywiady, które były organizowane z Bukowskim od 1963 roku do roku 1993, na rok przed jego śmiercią. Na początku rozmawiano z nim jak z ciekawym, intrygującym poetą, uzależnionym od alkoholu i wyścigów konnych, który zaczynał stawać się sławny dzięki temu, że niszowe wydawnictwa zainteresowały się jego twórczością. Pod koniec jego życia dyskutowało się z nim już zupełnie inaczej – jak z kimś, kto ma już ugruntowaną pozycję literacką na całym świecie, kto czuje się coraz bardziej zmęczony i chory. Jeśli tę książkę przeczyta się „za jednym podejściem”, uważnemu czytelnikowi na pewno nie umknie, że z czasem odpowiedzi Bukowskiego zaczęły być coraz krótsze, niekiedy ograniczone do jednego wyrazu. Ileż można odpowiadać na te same pytania, prawda?
I w tym momencie należy zauważyć, że podczas lektury tych wywiadów raczej nie uniknie się wrażenia pewnej powtarzalności. Niektóre pytania czy wątki (pijaństwo, kobiety, surowy ojciec etc.) przewijają się niemal przez każdy wywiad z poetą. Jednak nie należy tego traktować jako błąd czy niedopatrzenie Calonne’a, a jako pewne ciekawe zjawisko – przez trzydzieści lat Bukowski był zmuszony opowiadać tak naprawdę o tym samym. Tylko niektórzy z dziennikarzy odważyli się wyjść poza schemat i zadać takie pytania, które w jakiś sposób pisarza zaskakiwały, oburzały czy rozśmieszały. I to wówczas poeta zaczynał się rozgadywać, otwierać i udzielać pełnych, fascynujących odpowiedzi.
Ten zbiór wywiadów to też kopalnia cytatów, które doskonale pokazują nastawienie Bukowskiego do życia, twórczości własnej i innych, picia i… udzielania wywiadów. Można się z nich na przykład dowiedzieć, dlaczego poeta w ogóle zaczął pisać wiersze, dlaczego jednocześnie kocha i nienawidzi kobiet oraz jakie miał zdanie na temat kondycji ówczesnego świata, jakkolwiek górnolotnie to brzmi.
Charles Bukowski. Świecie, oto jestem. Wywiady i spotkania, 1963-1993 to świetny zbiór rozmów z fascynującym, mądrym, dociekliwym mężczyzną. Nie trzeba znać twórczości Bukowskiego, by w te rozmowy wciągnąć, natomiast jeśli ma się pojęcie o tym, co, jak i kiedy pisarz tworzył, porównanie tego do udzielanych przez niego jednocześnie wywiadów, będzie bardzo ciekawym ćwiczeniem.
