Książka pokazuje, jak fundamentalne są cztery pierwsze albumy Metalliki, nie tylko dla ich dyskografii, ale również dla całej metalowej sceny. Szczegółowo opisuje czas i miejsce, w którym wszystko się zaczęło. Oprócz omówienia tych czterech kamieni milowych heavy metalu, autor poświęcił kilka stron na skrócone informacje na temat niektórych najważniejszych trashmetalowych zespołów amerykańskich naszych czasów; Anthrax, Megadeth, Slayer czy Exodus. Nie zabrakło także kilku fotografii bohaterów Metalliki (m.in. Lemmy z Motorhead czy Ian Gillan), spisu stron internetowych o formacji czy ,usystematyzowanych w porządku chronologicznym, ważnych dat w karierze grupy.  

Ponadto książeczka propaguje cenne wzorce – w opisywanej historii mama także chodzi do pracy, a w obowiązkach domowych uczestniczą wszyscy domownicy. „Bałagan” to inspirująca, barwna (acz niestety krótka) opowieść o tym, jak nieporządek towarzyszy nam każdego dnia. W zabawny sposób zwraca na niego uwagę, by puentą uczyć dzieci, że warto nad nim panować, nawet jeśli za nim przepadają. W końcu i tak, jakkolwiek mocno byśmy się nie starali, prędzej czy później do nas powróci.

Chyba po raz pierwszy, mimo szczerych chęci nie potrafię doszukać się literackich atutów przeczytanej książki. Niech autorka i przyszłe pokolenia mi to wybaczą, ale moim zdaniem po prostu nie sposób. Anna Onichimowska i jej „Pomiędzy” to nie najlepszy przykład na zrealizowanie dość przecież kreatywnej formy jaką jest opowiadanie. Jak widać, nawet 20 krótkich form, nie gwarantuje choć jednej wybitnej lub conajmniej dobrej, no, niech będzie – choćby niezłej.

Jeśli ktoś podchodzi sceptycznie do tego typu wierszyków, powinien wyzbyć się uprzedzeń i dokładnie nową książkę przejrzeć. Zabawa z nią może być naprawdę przednia, z zakamarków pamięci powracają chwile, o których dawno zapomnieliśmy. W książeczce znajdują się wyliczanki i wierszyki znane (np. „Wlazł kotek na płotek…”, „Idzie kominiarz po drabinie…”) i te niekoniecznie znane („Szły pchły koło wody…”, „Idzie jeż, mały jeż…”), zarówno grzeczne („Mam chusteczkę haftowaną, co ma cztery rogi…”, ”Siała baba mak…” ) jak i niegrzeczne („Jedziemy na wycieczkę…”, „Siedzi baba na cmentarzu…”). Można trafić też na swoiste dziecięce ballady kryminalne – „Wpadł pies do kuchni…” i „W małym mieszkanku na Mariensztacie…”, które nadają się dla starszych dzieci. W sumie książka mieści 70 rymowanek na 47 stronach

Okładka przedstawiająca poczciwą twarz Martina Freemana, który wciela się w rolę Bilbo Bagginsa (który miłośnikom Sherlocka Holmesa może kojarzyć się z nową odsłoną prozy Conan Doyla, kręconą równocześnie z „Hobbitem”) oraz wielki złoty napis „Hobbici” starają się przekonać potencjalnego nabywcę, że kupuje rzecz ściśle związaną z nowym filmem, co nie jest do końca zgodne prawdą, bo informacji o starszym z Bagginsów znajdziemy tam jak na lekarstwo. Starych tolkienowskich wyjadaczy to nie zmyli, ale mnie doświadczeni czytelnicy mogą dać się nabrać. Zawód ten będzie jednak najprawdopodobniej krótkotrwały, gdyż wewnątrz znajduje się wiele interesujących faktów związanych ze współczesnym odczytaniem twórczości ojca fantasy, które powinny z łatwością zrekompensować ten mały chwyt marketingowy.