wiecie co? Przez ten cały czas brakowało mi tego przeklętego barbarzyńcy, którego przeszło osiemdziesiąt lat temu powołał do życia Robert E. Howard. Ot, tak po prostu. Nie ma bowiem w całym kanonie literatury fantasy drugiego takiego herosa, który z taką brawurą i bezczelnością zaśmiewałby się śmierci w twarz. Bez wiecznego rozpamiętywania przeszłości, biadolenia na temat przyszłości, troski o abstrakcyjne duperele, nie zajmujący się filozofowaniem i nie popadający w fatalistyczne i pompatyczne tony, Conan zawsze ukazywał to, co w życiu ważne – umiejętności wzięcia losu we własne ręce i działania bez niepotrzebnego dzielenia włosa na czworo.

Jego pierwsza książka z cyklu o świecie- "Wędrujący świat"- została w Ameryce nominowana do nagrody Michaela Harringtona "za wybitną książkę, która pokazuje, jak nauka może być wykorzystywana w walce o lepszy świat." Książka rozpętała dyskusję o wielowątkowych sprawach, tak więc w oparciu o wybrane wykłady wygłoszone przez prof. Kołodkę związane z publikacją oraz niekończącą się publiczną debatę w Internecie, powstała druga część cyklu- "Świat na wyciągnięcie myśli". Trzeci tom- "Dokąd zmierza świat? Ekonomia polityczna przyszłości" narodził się ze spostrzeżeń, iż zbyt często dzisiejsza polityka gospodarcza opiera się na wczorajszej myśli ekonomicznej, podczas gdy coraz częściej powinna być zorientowana na jutrzejsze wyzwania.

Simo  Häyhä był najskuteczniejszym snajperem w trakcie konfliktu radziecko–fińskiego w trakcie II wojny światowej. Mimo dokonań, jakie Häyhä ma na swoim koncie, nie znajdziemy zbyt wielu publikacji na jego temat. Petri Sarjanen po raz pierwszy z postacią Simo Häyhy zetknął się przy okazji spotkania ze znajomymi w Instytucie Historii.

Wśród was zapewne wielu jest takich, którzy starają się unikać wszelkiego typu książek, w których pojawiają się wampiry. Bez obaw, w „Percepcji” wątek ten został potraktowany raczej po macoszemu: autor nie rozpisuje się na ten temat, nie przedstawiając zbyt dokładnie podziemnego świata krwiopijców, ich historii, obyczajów itd. Właściwie jedynym powodem – tak mi się przynajmniej wydaje – dla którego Żamboch głównym bohaterem uczynił właśnie wampira, to by jeszcze bardziej podkręcić sceny walki (wszak wampir może o wiele więcej, niż zwykły śmiertelnik).

Ostatnie dwa tygodnie spędziłam trzymając kurczowo za rękę Siergieja Nabokowa, homoseksualnego brata wspaniałego Władimira. Odbyłam jedną z najbardziej niezapomnianych podróży literackich w ramach odkrycia tego wszystkiego, o co warto się starać. W poszukiwaniu życia, miłości, żalu, rozpaczy i radości.