I tu zaczyna się opowieść o silnej, choć wybuchowej, poddającej się emocjom kobiecie. Wkraczamy w świat korporacyjnych manipulacji i rozgrywek. Jesteśmy świadkami wyścigu szczurów. Poznajemy mechanizmy systemu, który nie widzi w pracowniku człowieka, a jedynie trybik, który zawsze można wymienić na lepszy model.

Zmieniony pod wpływem wybryków Skaczącego Jacka świat uwodził czytelników. Czy warto jednak ciągnąć osadzoną w nim opowieść aż na trzy tomy? Uspokajam wszystkich fanów prozy Marka Hoddera: Warto! Stempunkowa rzeczywistość kryje jeszcze wiele tajemnic, co ciekawsze, tajemnic tkwiących u samego źródła opowieści.

Państwo Mizielińscy w cudowny sposób przypomnieli mi o tym, jak w energicznym i chaotycznym procesie dziecięcego zamazywania białych kartek prześwituje to kim byliśmy, jesteśmy i pewnie jeszcze nie raz będziemy.

Wypychacza zwierząt poleciłabym więc zarówno jako intelektualną ucztę, do której potrzebne są często skupienie i cierpliwość, jak i szybkie, przelotne czytadło do tramwaju. Wszystko zależy od tego, które opowiadanie wybierzemy.

Dla mnie niestety jest tylko ulotnym  czytadłem, idealnym na plażę lub do relaksu w hamaku. Książką, którą czyta się szybko i przyjemnie, ale niestety równie szybko o niej zapomina. O wiele bardziej polecam i sama skłaniam się ku filmowym dokonaniom autorki, które już na stałe wpisały się w kanon współczesnej popkultury...