Kolejna mała książeczka i znów ogromny zachwyt. Przede wszystkim nad tym, iż dwójka uroczych bohaterów potrafi się przyjaźnić. Nigdzie się tego nie nauczyli, nikt im tego nie pokazał, nie mają tego wypisanego na twarzach. Są dla siebie najważniejsi na świecie, a gdy się ze sobą pokłócą, zawsze potrafią  porządnie się pogodzić.

Aleksandra Ziółkowska-Boehm, autorka książki, jest żoną Normana Boehma, młodszego kuzyna wielkiej aktorki. Ma to oczywiście wpływ na snutą opowieść, która zyskuje dzięki temu wyjątkową, intymną perspektywę. Fundamentem biografii jest korespondencja Ingrid z rodziną  oraz wspomnienia samego Normana. Wyłania się z nich portret troskliwej, oddanej bliskim i obdarzonej subtelnym wdziękiem kobiety.

Joel McIver nie zapomniał także wspomnieć o fenomenie rzeszy fanów Slayera. Zespół zawsze dbał o swoją bazę fanów, dzięki czemu ta czuła się od początku nieustraszona. Wierne oddanie kapeli doprowadziło do praktyki lobbingu wobec zespołów występujących przed Slayerem, co doczekało się nawet odrębnego czasownika– "slayerize". Zjawisku takiemu w zasadzie nie ma co się dziwić; Slayer to przecież niesamowite widowisko, headbanging z niespotykaną wcześniej energią.

Zapowiadana satyra na urzędy, urzędników, odwieczny konflikt "młodych wilków" ze starymi wygami, na modny trend bycia sławnym i przez wszystkich kochanym, okazuje się być całkowitym rozczarowaniem.

Tym bardziej miło o tym czytać i wspominać. Czyta się znakomicie, nie brak tu ironii, humoru, wątki przeszłości przeplatają się z teraźniejszością. Sam zaś finał koncertu Exterminatora przed Kombi, to już wisienka na torcie. Ale to jeszcze nie koniec