Rozgrywająca się na tle niebezpiecznych, targanych wiatrem wrzosowisk historia Catherine i cygańskiego przybłędy Heathcliffa od zawsze fascynowała i wzbudzała kontrowersje. Analizowali ją Georges Bataille, H.P. Lovecraft, Virginia Woolf (ich zapiski można znaleźć na ostatnich stronach nowego wydania książki), a odziana w czerwoną sukienkę, miotająca się w dzikim tańcu i wołająca Heathcliffa Kate Bush, świetnie oddaje klimat powieści, w której aż roi się od dziwnych, pokracznych i często przerażających postaci.

„Skąd się wziął kot Schrödnigera” nie skupia się wyłącznie na eksperymencie myślowym austriackiego naukowca. Książka jest biografią naukową streszczającą rozwój fizyki kwantowej i opisującą warunki, w jakich wykluwała się ta dziedzina. John Gribbin roztacza przed czytelnikami wizję środowisk akademickich Europy początku XX wieku, uwzględniając wydarzenia, które je kształtowały.

I tak oto, po raz dziesiąty, mamy możliwość dobrze się bawić czytając o jedynej takiej bohaterce i wszystkich niecodziennych rzeczach, które ją spotykają, a że Stephanie Plum posiada niebywały talent do przebywania w niewłaściwych miejscach, o niewłaściwej porze, tych zdarzeń za każdym razem, oczywiście ku ogromnej czytelnika radości, jest wiele.

Wyprawę, o której czytamy w książce inicjuje choroba. Reporter musi pokonać nowotwór, który niespodziewanie kładzie się cieniem na jego życiu. Wsłuchuje się więc w głos rozsądku i decyduje na leczenie w nowojorskiej klinice, gdzie za pomocą chemioterapii i radioterapii ratuje się życie pacjentów. Terzani szybko zauważa, że nowoczesne podejście lekarzy może i bywa skuteczne, ale odarte jest z ciepła, którego złaknieni są wszyscy chorzy.

Powieść jest napisana bardzo sprawnie, lekko, bez zbędnych dłużyzn, dzięki czemu czyta się ją tak samo szybko jak poprzednią książkę autorki. Tym razem jednak dostajemy zupełnie inną historię. Nie jest to tylko dramat obyczajowy, ale i kryminał.