Rozczarowanie – to słowo jest najodpowiedniejszym podsumowaniem. Wspomniane wyżej „objaśnienia” są bardzo subiektywnymi wyborami autora. Poza rzeczami odnoszącymi się do teatru, które autor rzeczywiście opisuje, to w większości wypadków ma się wrażenie jakby były przepisywanymi z encyklopedii suchymi definicjami. Co prawda opis mówiący o mądrej książce dla dzieci i mądrych rodziców stawia pewną poprzeczkę czytelnikom, ale część tych „bardzo ważnych spraw” została dobrana absurdalnymi dla mnie kryteriami.

Nowe zlecenie Giny, renowacja Domu Sędziego, którego nowymi właścicielami jest małżeństwo Nick i Amanda, nieoczekiwanie dla niej, lecz oczywiście nie dla czytelnika, przyczynia się do wielu pozytywnych zmian w jej życiu. Dalszy ciąg wydarzeń jest łatwy do przewidzenia, na szczęście nie odbiera jednak radości z dalszej lektury.

Muszę przyznać, że o ile lubię matematykę, to obawiałem się książki Iana Stewarta. W końcu jako humanista matematykę po prostu lubię i doceniam jej wartość, ale przebrnięcie przez czterystu stronicową opowieść o problemach z nią związanych – to już zupełnie inna przygoda.

Wydawnictwo MG umiejętnie wyszukuje dzieła klasyczne i oferuje je polskiemu czytelnikowi w przyzwoitej formie. Mieliśmy już Wichrowe Wzgórza, W poszukiwaniu straconego czasu, a teraz nadszedł czas na Don Kichota… Dostaliśmy to potężnych rozmiarów dzieło w twardej oprawie, przy okazji zamknięte w niej tak, że w trakcie czytania tylko sam ciężar potrafi sprawić problem. Wszystko jest widoczne i nic się nie rozlatuje, co przy tych gabarytach uważam za godne pochwały.

To dość zaskakująca publikacja opracowana przez lektorów ze szkoły językowej Syntax.
Okazuje się, iż nie musimy już monotonnie uczyć się słówek. Za pomocą opracowanych struktur, które tutaj znajdziemy, angielskie słowa same wejdą nam do głowy; tak naprawdę już je znamy, nie zdajemy sobie tylko z tego sprawy!