Mimo autohagiograficznego charakteru pozycji, należy ją szczerze polecić czytelnikom zafascynowanym historią, polityką i gospodarką. Z przymrużeniem oka patrząc na przykładnego genseka doceńmy oddanie atmosfery epoki. Swą narrację często wzbogaca anegdotami, i choć czasami zdają się one śmieszyć jedynie ich autora, zdarzają się również perły, dla których warto nad książką się pochylić.  

Czai się w tej książce coś jednocześnie niepokojącego i  atrakcyjnego. Przyciąga noc widziana oczami dziecka, intryguje fantazja przenosząca je w dziki, trochę barbarzyński świat, w którym skacze się po drzewach i wyje do księżyca. Pociąga miejsce, w którym więzi oparte są na nieposkromionej żądzy swawolenia, a zasady to kwestia kaprysu połączonego z odrobiną przekory i uporu. Zachwycają też ilustracje – trochę melancholijne, dostojne i mroczne, a zarazem rozczulające i niezwykle przyjazne

Akcja oddana w ręce czterech głównych postaci porywa od samego początku. Historie miłosne, tak u Sparksa niebanalne, ukazują zarówno miłość pełną i wcale niesłabnącą wraz z upływem spędzonych razem lat, jak i miłość  dopiero poznającą swoją siłę.

Oczywistym jest, że w język musi być tutaj łatwy do zrozumienia, przystępny dla młodego czytelnika, który dopiero świat poznaje. Jeżeli ktoś owe wyjaśnienia uzna za nieścisłe, to najwyraźniej nie potrafi zrozumieć, do kogo skierowana została owa pozycja. Dzieci mogą nie wiedzieć, że mleko nie powstaje na zapleczu w supermarkecie, podobnie jak ostatnio bułki.

Całe szczęście, że autor dopuszcza krytykę dotyczącą „niezaradności myśli i faktów”, bo tych jest tu całkiem sporo. Początkowo komiks miał promować Wrocław w ramach Europejskiej Stolicy Kultury 2016, ale ilość nieścisłości kazała zweryfikować tę decyzję - najnowszy zeszyt z przygodami harcerzy i człekokształtnej małpy ukazał się więc zupełnie autonomicznie.