Niewątpliwie najsilniejszą stroną „Mrocznej wieży i innych tekstów” jest język, jakim posługuje się Lewis. Obcowanie nawet z niezbyt skomplikowaną opowieścią nabiera zupełnie innego wymiaru, gdy jego autorem jest ktoś, kogo bez wahania nazwać można prawdziwym wirtuozem słowa. Gdyby mnie obdarzono takimi umiejętnościami, jak autora „Opowieści z Narnii”, pewnie każdego dnia dziękowałbym opatrzności za łaskawość, a następnie siadałbym przy biurku i pisał, pisał, pisał, następnie z zachwytem wpatrując się, jak pięknie mi to wychodzi.

Członkowie Akademii nazwali Munro „mistrzynią krótkiej formy” i jest to stwierdzenie, z którym trudno się nie zgodzić. Wszystkie opowiadania są przesiąknięte urzekającą aurą; są to historie przytulne, ogarniające czytelnika swoim kameralnym ciepłem. Każda ma w sobie dozę intymności, ale takiej, w której wyraża się coś absolutnie uniwersalnego. Prostota jest cnotą wynoszącą „Przyjaciółkę z młodości” na wyżyny literackich miniatur.

Powrót do wydarzeń z czasów II Wojny Światowej staje się punktem wyjścia dla rozważań natury moralnej, dyskusji i przemyśleń zmieniających niekiedy spojrzenie na codzienność. Historia Josefa płynnie przeplata się z historią życia babci Sage, Minki, oraz napisanej przez nią bajki o upiorze. Opowieść ta, będąc swoistą alegorią dobra i zła, ofiar i ich oprawców, celnie trafia w wydarzenia rozgrywające się w obozach koncentracyjnych, o których nigdy nie zapomną Weber i Minka.

Okazuje się, że jeden malutki kawałek DNA dziedziczymy wyłącznie w linii żeńskiej, co oznacza, że każda żyjąca współcześnie osoba posiada fragment kodu genetycznego pochodzący od naszej wspólnej praprapraprababki „Ewy”, która żyła podobno około 200 000 lat temu. Z kolei prześledzenie linii genetycznej chromosomu Y pozwala na znalezienie naszego praojca „Adama”. W rzeczywistości mechanizm ten jest dużo bardziej skomplikowany, ale Oppenheimer poświęca wyjaśnieniu tych kwestii sporo miejsca.

W centrum Warszawy dochodzi do serii niewyjaśnionych morderstw. W ciągu ostatnich trzech miesięcy policja trafiła na osiem trupów, wszystkie ofiary znajdowane były na ulicy lub na pustych terenach, zawsze w pobliżu wykopów. Policja nie potrafi sprecyzować kogo szuka, mężczyzny czy kobiety, dziennikarze nadali zabójcy przydomek "Oprawca", ponieważ ofiary zawsze znajdowane są bez głowy.