Königsberg ogólnie sprawia wrażenie książki niezwykle dopracowanej i nie ulega wątpliwości, że autor poświęcił na nią mnóstwo czasu i cierpliwości. Jedyne, na co można liczyć, to na kolejne części. Natomiast za podsumowanie całej lektury najlepiej służą słowa wypowiedziane przez Gołkowskiego w jednym z wideo promujących: Ponad 600 stron romansu, pościgów, szpiegów, pięknych kobiet, zabawy, wojny, traumy, polowania na czołgi.

Z ulgą stwierdzam, że z tego zlepku przeróżnych tekstów nie tylko nie powstał żaden dziwoląg, ale naprawdę spójny i arcyciekawy wywiad, który czyta się jednym tchem. Wyłania się z niego obraz mistrzyni słowa, hołdującej zawiłościom polszczyzny i do cna ją wykorzystującej, ale też postaci ciekawej świata i ludzi, koszmarnie chaotycznej i nieuporządkowanej, ale jakże fascynującej w tym swoim życiowym bałaganie.

Historia ta opowiedziana jest jednak nie słowami samego Reżysera, a słowami ludzi zaangażowanych w tworzenie jego filmów. Wsłuchujemy się zatem w opowieści producentów, scenarzystów, operatorów i aktorów – współpracowników, ale często też najbliższych przyjaciół Wajdy. Z tych opowieści wyrasta zarówno obraz samego twórcy, jak i pejzaż historii polskiego kina. Historię tę czyta się przepięknie, momentami odnosi się wrażenie, że uczestniczyło się w opisywanych wydarzeniach

Książkę należy traktować raczej jako powieść kryminalną niż fantastyczną. Właściwie jedynym fantastycznym elementem jaki pojawia się w Moskalu jest pewne wieczne pióro, od którego to zakupu przez głównego bohatera rozpoczyna się fabuła. Pióro i jego nadprzyrodzone właściwości stanowią co prawda oś historii, jaką serwuje nam Gołkowski, a domysły co do tożsamości jego właściciela towarzyszą czytelnikowi przez większość czasu, to jednak Moskal jest historią tego, co władza jest w stanie zrobić z każdym człowiekiem.

Chociaż autor porusza zagadnienia ściśle matematyczne i operuje na wysokim merytorycznie poziomie, to posługuje się językiem prostym i przystępnym. Dodatkowo również i sama konstrukcja książki sprzyja przyswajaniu przekazywanej przez autora wiedzy. Książka jest ciągła i konsekwentna w swej strukturze – kolejne rozdziały i poruszane zagadnienia są swego rodzaju kontynuacją poprzednich.