Autor tworzy w swej książce swój własny obraz dawnych czasów, w których wszyscy byli wolni i mogli gospodarzyć, jak chcieli i hodować we własnym ogródku, co chcieli, bez nadgorliwej interwencji państwa. Trudno ocenić, jaki był pierwotny zamysł autora.

Prowadzona sprawa spowoduje, że w Ravnie odżyją dawne instynkty a poprowadzony wątek po raz kolejny będzie dowodem, że jest on jednym z najlepszych śledczych w skandynawskich kryminałach.
Połączenie dwóch odleglych wątków, pułkownika Haussera oraz Mogensa, jest dowodem na ogromny talent Krefelda.

W powieści, oprócz Poznania, nie mogło oczywiście zabraknąć Piły, z której wsparcie w śledztwie Antoni Fischer otrzyma od swego przyjaciela Carla. Poszukiwania porucznika Karpińskiego stopniowo będą ukazywać kaliber sprawy, w którą oficer był zamieszany, a która będzie wymagała od Fischera niezwykłej jasności umysłu. Czy wszyscy oficerowie okażą się takimi, na jakich pozują? Jakie postawy będą reprezentować w tych niestabilnych
politycznie czasach?

Gdy policja odkrywa trop, którym podążał Marcus, okazuje się, iż ktoś usilnie pragnie zamknąć usta członkom jednostki, do których dotarł chłopak. I tym razem Nora Linde, zdobytymi przez siebie informacjami, pomaga popchnąć śledztwo w dobrym kierunku.

Reporter i Lara spotykają się w Gruzji, w barze McDonald ’s. Przy herbacie z tekturowego kubka kobieta opowiada historię swojego życia – o dorastaniu w gruzińskiej dolinie Pankisi, w której obok siebie od lat żyli chrześcijanie i muzułmanie, o małżeństwie, spełnianiu aktorskich marzeń w teatrze w Groznym i przede wszystkim o miłości do synów – Szamila i Raszida, których w dorosłym życiu wciągnęła Święta Wojna