Jakub Bączykowski świetnie prowadzi historię i kreuje swoich bohaterów. W każdym punkcie kulminacyjnym, narracja zwalnia i przeskakuje do kolejnego rozdziału. Czytelnik zostaje pozostawiony z niedopowiedzeniem, zaskoczeniem i niedosytem. Dlatego ciągle chce więcej i więcej, a czytanie upływa tak szybko. Nie można oderwać się od książki i przyznaję szczerze, że mnie też wciągnęła. Nie żałuję ani jednej minuty z nią spędzonej, ponieważ dobrze się bawiłam rozwiązując zagadkę śmierci Łukasza.

Niezwykle zaintrygowała mnie również okładka, która przedstawia drzwi, a w nich postać. Nie jest ona wyraźna i jak dla mnie niesie przesłanie, że może szeptucha to nie tylko osoba lecząca "czarami", ziołami i wiarą, ale również osoba, która w szepcie słyszy więcej niż inni. Ta, która słyszy naturę, ponieważ jest na nią otwarta. Jeśli to tylko zbieg okoliczności to nie chcę tego wiedzieć, ponieważ uwielbiam nadinterpretacje i mogę je tworzyć godzinami, a dzięki temu książki takie, jak ta, stanowią dla mnie wartość najwyższą. Bardzo polecam, żeby przeczytać i zastanowić się nad istotą ludzką, podsłuchać innych, zwłaszcza mieszkańców przedstawionych przez Iwonę Menzel.

Ruth nie jest powieścią najbardziej w dorobku Gaskell znaną, co oczywiście nierównoznaczne jest z określeniem jej mianem powieści słabej – wręcz przeciwnie. Osobiście lekturę czytało mi się przyjemnie i niejednokrotnie wywołała we mnie skrajne emocje, których u mnie (musicie mi wierzyć na słowo) łatwo wywołać się nie da. Zachęcona, w przyszłości zdecydowanie sięgnę po inne dzieła autorki.

Ujrzawszy więc to urocze wydanie serii Emi i Tajny Klub Superdziewczyn, od razu pomyślałam, że jest to coś dla nas. Nie ma bowiem większej frajdy niż nauka poprzez zabawę. I tak, przeżywając niesamowite przygody z Emi i paczką jej przyjaciół, możemy dowiedzieć się, co warto, a nawet trzeba zobaczyć w stolicy Wielkiej Brytanii. Big Ben, pałac Buckingham, London Eye, twierdza Tower i prowadzący do niej najsłynniejszy londyński most, czyli Tower Bridge czy Muzeum Historii Naturalnej, to tylko niektóre z atrakcji stolicy.

Najważniejszym motywem Kolczastych łez jest dyskryminacja pod każdym względem. Isiah I Derek byli znienawidzeni ze względu na swoją seksualność. Ojciec Isiaha, Ike, mimo iż po wyjściu z więzienia zaczął prowadzić przykładne życie, non stop jest zatrzymywany przez policję na rutynowe kontrole – głownie dlatego, że jest czarny i jeździ zbyt drogim samochodem jak na czarnoskórą osobę, a do tego jego ciało pokrywają groźne, więzienne tatuaże. Pamiątki z przeszłości. Wydawać by się mogło, że najłatwiej ma ojciec Dereka, Buddy Lee. Co prawda to również były skazaniec, alkoholik mieszkający w przyczepie, zalegający z czynszem, ale biały. Biały, heteroseksualny mężczyzna.