W naprzemiennie występujących po sobie sekwencjach scen, śledzimy sytuację z pokładu uwięzionego w lodowatej wodzie samolotu oraz wysiłki służb ratowniczych. Każda z nich obfituje w tak niespodziewane zwroty akcji, że odłożenie książki choćby na moment staje się po prostu niemożliwe.

Bywa zabawnie, ale niestety tylko bywa. W pewnym momencie bowiem, gdy po raz kolejny czytamy te same lub podobne żarty, jak na przykład walka o jedzenie na stołówce czy karne prace w ogródku warzywnym, zaczyna wiać nudą. Sama intryga kryminalna również rozwija się w dość dziwnym kierunku, a gdy już wiemy, co się wydarzyło, ten wątek nie jest pociągnięty dalej i się właściwie nie kończy. Można to oczywiście tłumaczyć tym, że Czwarte sikanie Bożenki Kowalskiej jest dopiero pierwszym tomem otwierającym serię i być może w kolejnych znajdziemy odpowiednie nawiązanie, ale póki co jest to tylko gdybanie, a zakończenie tej części rozczarowuje.

Książka oprowadza dziecko po następujących po sobie porach roku. Akcja rozgrywa się w przedszkolu, gdzie wychowawczyni zwraca uwagę na charakterystyczne rzeczy dla danego okresu w roku. Jesień, zima, wiosna i lato odpowiadają cyklowi roku szkolnego, który zaczyna się praktycznie jesienią, a kończy latem. Każda pora roku to dwa opowiadania. Dodatkowo do tekstu zawarte są pytania, czasem sprawdzające pamięć, a czasem koncentrację. Książka aktywizuje do zabawy i zadaje pytania dotyczące naszego dziecka. Kiedy czytaliśmy o smakach soków, rozmowa z moim synkiem zeszła na temat wszystkich owoców, jakie znamy. Zatem jak widać, pytania są jedynie preludium do dłuższych rozmów.

Opowiadania napisane przez Małgorzatę Korbiel mogą być świetną podstawą dla nauczycieli przedszkolnych, którzy wprowadzają tematyczny dzień. Z drugiej strony mogą być również punktem wyjścia dla rodziców, którzy chcą przygotować dzieciaki do występów czy danego dnia. Historyjki są krótkie i zabawne. My zaczęliśmy je czytać już teraz i sama przy nich świetnie się bawię. Myślę, że ta książka trochę odczaruje u nas przedszkole, ponieważ mój czterolatek jakoś od niego stroni.

Stali czytelnicy wiedzą, że jesteśmy z chłopcami ogromnymi fanami Heli. Poprzednia książeczka należy do naszych ulubionych, a ja jako rodzic często korzystam z rad zawartych na końcu. Część o przedszkolu już na początku skradła nasze serduszko. Ogromny plus za to, że nie opowiada o niezwykłym dniu adaptacji tylko o zwykłym, wybranym dniu tygodnia. Hela pokazuje co robi w przedszkolu. Było to świetną okazją do rozmowy ze starszakiem jak to wygląda w jego przedszkolu, a także pokazanie maluchowi, że w żłobku będzie podobnie