A chyba najbardziej na tym wszystkim ucierpiał wątek Lily, która znika tajemniczo po wróżbie Maeve i w zasadzie to tyle. Oczywiście, pojawia się policja, są poszukiwania, Maeve i Roe, brat Lily, starają się ją odnaleźć, ale sam ten wątek schodzi na dalszy plan, gdy pojawia się niebezpieczne ugrupowanie, a główni bohaterowie zaczynają czuć coś do siebie. To w końcu jest historia o zniknięciu i tarocie, czy o tolerancji, walce o równouprawnieniu i nastoletniej miłości?

Czy filozofia może być ciekawa? Czy tezy stawiane już od antyku są współczesne i dziś? I wreszcie, czy filozofią jako nauką może zajmować się każdy, czy jest to tylko niejako wiedza tajemna, którą mogą posiąść nieliczni? Z mojego doświadczenia mogę stwierdzić, że filozofia ewoluuje, jednak pewne prawdy są uniwersalne aż do dnia dzisiejszego. Jedną z książek, które do dziś dnia wspominam, a która towarzyszyła mi i zaciekawiła myślami filozoficznymi był Świat Zofii. Dlatego nie mogłam się doczekać jej nowej odsłony, w postaci komiksu.  

Joanna Kuciel-Frydryszak przedstawiła bardzo szczegółową biografię, co nie było łatwe, ponieważ Słonimski jest niezwykle kolorową postacią literatury polskiej. Trudno jest zatem podejść do niego w sposób neutralny, autorce się jednak udało. Bardzo cenię takie obiektywne biografie, ponieważ pozwalają czytelnikowi samemu wykreować obraz danej postaci i samemu ją ocenić. To jest zdecydowanie na plus. Co więcej, historia Słonimskiego to nie tylko historia człowieka, ale również historia czasów, w których przyszło mu egzystować. Czasów niezwykle barwnych, ale także bardzo politycznych

Całość uzupełniona jest najpiękniejszymi fotografiami uśmiechniętej dziewczyny, matki, żony, księżnej. Jak dla mnie było ich zdecydowanie zbyt mało, jednak wiem, że to nie fotografie, a treść, miała wieść prym. Pamiętajmy, że biografia wydana została akurat w czasie, kiedy przedstawione zostało oświadczenie o lepszym samopoczuciu księżnej. To także jest niezwykle wymowne, pokazanie Kate jako jednej z nas, dziewczyny z sąsiedztwa.

Autor pisze niezwykle nastrojowo, żongluje suspensem i emocjami. Przedstawia tę historię z punktu widzenia róznych postaci, co nadaje jej głębi. I ta doskonała zabawa, którą zapewnia czytelnikom – do samego końca nie znamy rozwiązania. Nikt nie potrafi tak jak Håkan Nesser portretować ludzi. Ilekroć czytam jego książki, towarzyszy mi myśl, że on ludzi bardzo kocha, mimo tego, że tak często ukazuje ich najmroczniejszą stronę. Jest perfekcjonistą. Jeżeli ktoś pisze inteligentne kryminały z przesłaniem, to jest to właśnie Nesser.