Sierociniec to tom trzeci, który rozgrywa się latem 1975 roku. Autor kolejny raz sięga po mocno kontrowersyjną historię dotyczącą handlu sierotami w Polsce Ludowej. Do kapitan Barbary Romanowskiej zgłasza się była wychowanka domu dziecka, która twierdzi, że była tam świadkiem sprzedaży własnej siostry.

Obie książeczki urzekają zarówno ilustracjami jak i treścią. Są pełne miłości i szacunku, a przecież każdy rodzic właśnie te wartości chce przekazać własnym dzieciom. Ogromnym plusem, jest angażowanie dzieci do pełnej uwagi, gdyż mają za zadanie by odnaleźć w książce konkretne grafiki. Takie praktyki nie są stosowane często.

Sięgając po książki dedykowane dzieciom, nigdy nie mogę mieć stuprocentowej pewności, że trafiłam z zakupem. Pewnym jest, że zwracam ogromną uwagę na treści, które się w nich znajdują, gdyż oczekuję wartościowych przekazów. W naszym domu, największym wyznacznikiem atrakcyjności książek pod kątem zawartości jest jednak zawsze reakcja córek. Jeśli proszą kolejny raz o czytanie tego samego, śmiało mogę stwierdzić że jest to trafiony wybór. W tym przypadku tak właśnie jest!

Wiecznie  naburmuszony, złośliwy Mitch, musi odbyć swoją karę w postaci trenowania młodzieżowej drużyny hokeja. Poznaje tam Andie, energiczną blondynkę, i jej młodszego brata, którego trenuje...

Piotruś był najszczęśliwszym chłopcem na świecie, gdy otrzymał w prezencie czerwony balonik. Od razu poszedł się pochwalić swojej przyjaciółce. Spacerując w trójkę po mieście, wywoływali uśmiechy na twarzach przechodniów. Jednak chwila nieuwagi, zakończyła ten beztroski czas. Balonik odleciał i pękł. Płaczu było co nie miara, ale, na szczęście, od czego są przyjaciele! I tego właśnie uczy nas ta książka. Nawet w najsmutniejszych momentach, kiedy wydaje nam się, że wszystko się skończyło, możemy na nich liczyć