Drugi oddech, Phillipe Pozzo di Borgo, Wydawnictwo W.A.B 2012

Kalectwo i choroba to ciąg załamań i poniżeń. W chwilach, gdy dostrzegamy kres, nadzieja jest tchnieniem życia; żeby je dobrze wykorzystać, trzeba wziąć drugi oddech.

Philippe Pozzo di Borgo pochodzi z arystokratycznej rodziny francuskiej, był dyrektorem wytwórni win i szampanów Pommery. W wieku 42 lat miał wypadek na paralotni i został tetraplegikiem.

Nakład pierwszego oryginalnego wydania "Drugiego oddechu" (2001), jest już dziś wyczerpany. Książka odniosła duży sukces. Dyrektor redakcji w wydawnictwie Bayard, Fredric Boyer, zaproponował Philippowi, aby z okazji wejścia na ekrany filmu "Nietykalni", opublikować książkę ponownie oraz, aby dopisał do niej nową przedmowę i ciąg dalszy. Tak więc drugie wydanie "Drugiego oddechu" składa się z dwóch ksiąg: "Drugi oddech" oraz "Diabeł stróż".

W księdze pierwszej, Philippe opowiada o swoim dzieciństwie, bogatych korzeniach swojej rodziny. Dużo miejsca poświęca swojej ukochanej, pierwszej żonie Beatrice. Poznajemy tutaj okoliczności tragicznego w skutkach wypadku, w konsekwencji którego Philippe został kaleką. W czasie licznych i długich pobytów w szpitalu poznaje on ból, niedolę, samotność okaleczonych, starych. Dopóki wypadek nie pozwolił mu zobaczyć ogromu tego cierpienia, nie miał o nim pojęcia. Pisze także o wierze w przyszłość, która buduje się w ciszy. O chwilach, gdy jedynym tematem jego myśli stawała się fizyczna możliwość przeżycia. Zachowuje wiarę w tym poczuciu klęski. Rozziew między tym, co obecnie przeżywa, a szczęściem, jakiego się spodziewa, budzi w nim nadzieję.

"Drugi oddech" to opowieść o czterdziestu dwóch latach sprawności i osiemnastu latach kalectwa.
"Diabeł stróż" zaś, to kontynuacja historii, kończącej się w 1998 roku aż do spotkania Philippa z Khadiją w 2004 roku w Maroku.
Abdel, opiekun Philippa, pomaga mu od wyjścia ze szpitala dwadzieścia lat temu. Bardzo pomocny w chwili śmierci Beatrice, towarzyszył Philippowi i dzieciom przez wszystkie ciężkie lata, parokrotnie uratował życie oraz zawiózł do Maroka, gdzie Philipp spotkał nową miłosć i odnalazł smak szczęścia. Dzięki Abdelowi, Philippe odnalazł dawne poczucie humoru, połączyła ich niezwykła nić przyjaźni.

A dlaczego "Nietykalni"? Abdel i Philippe- obaj są nietykalni, każdy z innej przyczyny. Pochodzący z Maghrebu Abdel czuł się we Francji zepchnięty na margines. Philippe zaś, za wysokimi murami paryskiej posiadłości, złotej klatki, chroniony fortuną od wszelkich potrzeb materialnych, z całkowitym paraliżem kończyn oraz brakiem odczuć zmysłowych powodował lęk u innych ludzi, którzy bali się go choćby musnąć, tak bardzo jego stan ich przerażał. Wspólnie zmagając się każdym następnym dniem, tworzą niepowtarzalną historię o paradoksach losu, zabawnym zderzeniu różnych kultur, potędze wiary i sile przyjaźni.
Polecam gorąco tę lekturę i film- jego scenariusz powstał na bazie tej historii..


/MC/