Veronica ma problem z odnalezieniem się w równoległym świecie. Nie ma YouTube'a, Starbucksa, ani Facebooka, nie ma niczego, co było znane w jej świecie. Jest jednak chłopak, który w świecie Nicky jest bardziej interesujący niż w jej własnym. Bohaterka przeżywa trudne chwilę zastanawiając się nad powrotem do normalnego życia. Zostać w świecie Nicky z chłopakiem, w którym się zakochuje, czy wrócić do mamy i rzeczywistości tak dobrze jej znanej?  

Historia dotyczy trochę nieporadnego misia. Pozbawiona jest przemocy, a wręcz przeciwnie, ukazuje jak wielką wartością jest uprzejmość. Główny bohater przeżywa mnóstwo ciekawych przygód, nie raz wpada w kłopoty, ale zwinnie z nich wychodzi. Przyczyną tego jest zapewne fakt, iż nasz świat jest dla niego czymś nowym i pełnym niespodzianek.

Narracja skupia się nie tyle na zjawiskach paranormalnych, co na osobach, które mogą ich doświadczyć. Jackson oczywiście zarysowuje atmosferę grozy i tajemniczości, tak że od razu wiadomo, że w domu „coś” niepokojącego się dzieje, jednak o wiele bardziej interesuje ją to, jak każdy z nowych mieszkańców domu na wzgórzu się czuje i co myśli. Ilość zjawisk, które nie do końca można wyjaśnić, można policzyć na palcach jednej ręki – o wiele obszerniej opisane zostało bowiem w książce to, jaki charakter, cechy zachowania i nastawienie względem eksperymentu doktora ma każda z postaci książki. Część strachów dzieje się bowiem w ich głowach i sercach.

Virion wciąż się uczy, wciąż jest nieopierzony i dopiero zbliża się ku znanemu nam z Achai szermierzowi. Powoli rozwijana postać Niki jest sympatycznym zwierzątkiem, które autor sukcesywnie „ożywia” do pełnoprawnej postaci. Taida pojawia się w początkowych rozdziałach i znika, wiedziona zemstą traci chyba najwięcej, tak fabularnie, jak i charakterologicznie. Najciekawiej prezentują się postacie czarodziejki Luny i niewolnika Kili – ich wzajemna relacja ewoluuje bardzo mocno i jest jasnym punktem książki, nie zahaczając przy tym o banał. Samego Kilę polubi chyba każdy – sprytny niewolnik o niewiarygodnym zmyśle przetrwania to jedna z tych postaci, których nie zapomina się nawet długo po tym, gdy przewróci się ostatnią stronę.  

Praca, jaką autorka włożyła w przygotowanie do poruszenia kwestii tego kalibru jest imponująca. Aby poznać argumenty obu stron, rozmawiała zarówno z "obrońcami życia" jak i grupą 151 kobiet, które usunęły ciążę. Do tego spędziła czas z personelem jednego z ośrodków aborcyjnych, a nawet asystowała lekarzowi podczas zabiegów. W innym ośrodku obserwowała zabieg usuwania ciąży w 5, 8 i 15 tygodniu. Zdobyła szereg informacji natury legislacyjnej, którymi dzieli się z czytelnikami, nakreślając szerokie spektrum całego zagadnienia. ”Ustawy są czarne i białe. Życie kobiet to tysiące odcieni szarości”. Za pomocą Iskry światła” oddaje głos dwóm antagonistycznym postawom w kwestii powstania nowego życia.