Nikt nie idzie. Jakub Małecki. SQN 2018
Pozwoliłem sobie na dość lakoniczny opis i pominięcie wielu istotnych bohaterów, ale zrobiłem to nie bez powodu: w Nikt nie idzie poszczególne elementy historii ujawniane są stopniowo i niechronologicznie – coś, co stało się już znakiem rozpoznawczym prozy Małeckiego. W takiej sytuacji bardziej rozbudowane streszczenie tylko psuje wrażenie z samodzielnego odkrywania sekretów postaci.
Odpowiedz mi! Katharina von der Gathen, Anke Kuhl. Dwie Siostry 2018
By zrozumieć ideę książki trzeba uświadomić sobie jedno – spławianie dzieci, które zadają niewygodne dla rodzica pytania nie jest najlepszym pomysłem. Dlatego też, z Odpowiedz mi!powinien zaznajomić się każdy! Już we specjalnie przygotowanym wstępie wydawnictwo stanowczo zaznacza – najpierw niech książkę przeczyta dorosły, a dopiero po lekturze zdecyduje, czy chce by z treścią zapoznało się jego dziecko. Przecież nikt bardziej niż on sam nie wie lepiej, co dla jego pociechy jest odpowiednie. A treści w książce są różne. Dla niektórych są to treści kontrowersyjne, dla innych najnormalniejsze na świecie.
Geniusz kłamstwa. François Noudelmann. PWN 2018
Ciężko jest przypisać słowu prawda jakiekolwiek wartości moralne, gdy orędownik tego pojęcia – Michel Foucault – ukrywa przed światem, że choruje na AIDS. Brak odwagi, kłamstwo czy zatajenie prawdy? Jak ma wyglądać feminizm, skoro naczelna filozofka emancypacji – Simone de Beauvoir w swoich listach do ukochanego Nelsona Algrena jawi się jako kobieta uległa, gotowa poświęcić swoją niezależność dla miłości. Kobieta, która prowadzi podwójne życie – wyemancypowane u boku Sartre’a i okazując całkowite posłuszeństwo ukochanemu Nelsonowi. Z kolei teoria zaangażowania Sartre’a i wymyślenie wizerunku członka ruchu oporu nijak się mają do jego braku odwagi i zaangażowania podczas okupacji. Czy Deleuze – filozof nomadyzmu, nie straci w naszych oczach, gdy dowiemy się, że był tak naprawdę domatorem nienawidzącym podróży?
Mały Książę. Antoine de Saint-Exupery. Znak emotikon 2018
Ilustracje, bo na nich warto się skupić w tym opracowaniu, są całkiem nowe, zupełnie inne, niż dotychczas. Prace stworzone przez Pawła Pawlaka zauroczyły mnie pełnią kolorów i ekspresją, a płynący z nich przekaz jest jasny i czytelny. Pozwalają spojrzeć na ulubione sceny zupełnie z innej perspektywy. Z zainteresowaniem przewracałam stronę po stronie i dosłownie „pochłaniałam” nowe obrazy.
Prawo i dama. Wilkie Collins. Wydawnictwo Mg 2018
Na pocieszenie mogę dodać, że drugi plan rysuje się dużo ciekawiej. Valeria spotyka na swojej drodze krewką śpiewaczkę, nobliwego wielbiciela kobiecych wdzięków oraz Miserrimusa Dextera. Ten ostatni zdecydowanie kradnie uwagę czytelnika w każdej scenie, w której się pojawia. Jest przerysowanym do granic możliwości kaleką o zwichrowanej osobowości. Raz widzimy w nim XIX-wiecznego dandysa, konesera sztuki i dobrego jedzenia, żeby po chwili ujrzeć w nim rozdygotanego artystę-demona. Szkoda, że pierwszoplanowi bohaterowie nie zostali odmalowani z taką dozą humoru i polotu.