Tamara Taszycka, lat 32, nie potrafi biernie poddać się rzeczywistości. Ta niestety przedstawia się w coraz czarniejszych barwach. Coraz mocniej zaciskająca się uprząż na gardle społeczeństwa, doprowadza kraj na skraj zniewolenia. Uruchomionych pięć Programów Udoskonalenia Rodziny, mających podnieść jakość życia polskich rodzin, zapewnić im poczucie stabilności i bezpieczeństwa, są tak dobrze znanym narzędziem do podporządkowania sobie społeczeństwa przez rząd. Nie godząc się z narzuconą wizją życia, Tamara wraz z innymi „wściekłymi” kobietami, manifestuje swój sprzeciw. Spalenie propagandowych ulotek w miejskich śmietnikach, przebicie opon w ośmiu rządowych samochodach, umieszczenie w sieci filmu ośmieszającego PURy – to tylko część ich działalności.

Głównym bohaterem opowiadań jest Mikołajek, kilkuletni chłopiec mieszkający we Francji z mamą i tatą. Jest również narratorem opowiadań i swoim prostym dziecięcym językiem opisuje przygody kolegów ze szkoły. Ulubionym zajęciem chłopców jest psocenie, robienie na złość nauczycielowi Rosołowi oraz pomaganie rodzicom. Pomaganiem nazywają to tylko dzieci, bo ta pomoc ma często odwrotny skutek od zamierzonego. W każdej z historii od nowa poznajemy wszystkich kolegów Mikołaja, bo chłopiec stale zapomina, że już ich przedstawiał. Opisuje każdego z chłopców jego „najlepszą cechą”: Alcest to ten, co ciągle je i jest gruby, Gotfryd ma bogatego tatę i dużo zabawek, Ananiasz to pupilek pani, bo to najlepszy uczeń w klasie, a Kleofas to jego całkowite przeciwieństwo, jest najgorszy w klasie.

Motyl morski, rekin chochlik, niesporczak, ksenofiofor i inne niemalże niemożliwe stworzenia, istnieją niedaleko nas. Choć większość z nich ukrywa się w niedostępnych dla człowieka miejscach, bywają sytuacje, w których ktoś je zauważy, a wtedy dopiero się zaczyna..."Potwór", "stworzenie nie z tej ziemi", "zmutowana ryba", często tak są nazywane przez ludzi nieświadomych ich istnienia. A zwierzęta te są niesamowicie interesujące, wytrzymałość ich organizmów często przechodzi ludzkie pojęcie. Niektóre z nich mogą przeżyć w skrajnych temperaturach (od -270 do 150 stopni Celsjusza), kolejne dożywają tysięcy lat, a organizmy innych wytworzyły rozwiązania, których nawet twórcy filmów Si-Fi nie wzięli pod uwagę.

Przyprawy, które leczą to świetna pozycja dla osób, które pragną odżywiać się prawidłowo, zadbać o własne zdrowie i odnaleźć nowe smaki. Czytelnicy znajdą w niej wiele porad, nie tylko o tym jak wydobyć smak z potraw, ale także szczegółowe informację o ziołach i przyprawach, ich zastosowaniu, wpływie na zdrowie i substancjach czynnych, jakie są w nich zawarte. Książka oferuje także wiele prostych, ale ciekawych przepisów, np. na Tajskie zielone curry, ale też na domowe specyfiki lecznicze.  

Kto zna poprzednie powieści Hanny Greń, ten doskonale będzie wiedział, czego po książce można się spodziewać. Autorka ma swój styl, który można wyczuć w historiachwychodzących spod jej pióra. Niewątpliwie na pochwałę zasługuje przygotowanie merytoryczne. Nawet specjalista w dziedzinie kryminalistyki nie miałby się do czego przyczepić! Mąż autorki jest byłym policjantem i to on jest jej pierwszym, surowym recenzentem oraz to dzięki niemu książki Greń łapią wiarygodność. Takie opowieści czyta się z dreszczem niepokoju, że może jednak jakaś część opowiadanych historii to nie jest literacka fikcja. Nadaje to całej tajemnicy dodatkowego echa, które sprawia, że tak łatwo nie da się przerwać czytania.