Chociaż wiemy jak to się skończy, zakończenie i tak bardzo boli. Razem z autorem musimy pogodzić się z żalem i stratą. Nawet jeśli nie chcemy, to i tak po lekturze bardzo trudno się otrząsnąć. Początkowo myślałam, że komiks będzie czytać się łatwo i przyjemnie. Wcale tak nie było. Do tej pory mam w pamięci kilka scen, które ścisnęły mi gardło. Nie spodziewałam się, że akurat historia zaprezentowana w ten sposób wywoła we mnie aż takie emocje. Myślę, że to przez krótkie zdania, które z wielką precyzją przekazują wszystko to, co autor w danym momencie czuł. Wchłonęłam więc wszystko jak gąbka.

Loutzenhiser stworzyła silną bohaterkę, która jak nikt inny jest zdeterminowana, by odnaleźć swoją przyjaciółkę. Chociaż dookoła nikt jej nie wierzy, ona i tak wie swoje. Do “poszukiwań” przyłącza się niedawno poznany przez Zan chłopak o imieniu Logan. Tylko on, jako jedyny z nielicznych, próbuje wziąć sprawę na poważnie. Razem stoją w obliczu niemałej zagadki domniemanego zaginięcie Prii.  

Z głową w gwiazdach składa się z trzech części. W pierwszej poznajemy historię bohaterów. Autorka zadbała także o to, by zarysować całą historię. W drugiej części akcja się zagęszcza. Nasi bohaterowie, wokół których kręci się cała fabuła, razem ze znajomymi wybierają się na wypad w góry. Wszystko jest dobrze, do czasu. Przechodzimy do części trzeciej, w której Zorie i Lennon zostali “uwięzieni” w górach i pozostawieni sami sobie. Jak to się stało? Dowiecie się czytając książkę. Jedno jest pewne – to wydarzenie odbije się bardzo na ich zerwanej niegdyś więzi. Zdani na własne towarzystwo zaczną się przed sobą otwierać, ich relacja przejdzie swoiste katharsis, a rany i żale tak głęboko chowane przez tyle lat, wreszcie będą mogły się zagoić.

Najważniejsza jest sama wymowa książki i temat robienia kariery za wszelką cenę. Taką karierę robi Ewa. Z uporem maniaka niejako realizuje swoje zawodowe plany i wspina się po kolejnych szczeblach kariery. Kobieta bizneswoman, kobieta sukcesu. Wydawało by się, że ma wszystko. Ma motywację, ma satysfakcję. Dysponuje przepięknym mieszkaniem w centrum Warszawy, ubiera się u najlepszych projektantów i stołuje w wykwintnych restauracjach. Nie ma czasu na odpoczynek, nie ma czasu na budowanie relacji z ludźmi. Jest z tym wszystkim sama dla siebie. Ale co po karierze i choćby nawet największych osiągnięciach, jeśli nie ma się z kim nimi dzielić? Czy zawsze będzie niezniszczalna, czy jej organizm kiedyś zaprotestuje i zacznie domagać się odpoczynku?  

Z jednej strony mamy do czynienia z literaturą typowo obyczajową, z drugiej zostają wprowadzone wątki kryminalne, sensacyjne. Z jednej strony mamy do czynienia z komedią i śmiesznymi sytuacjami, wiele razy się śmiałam, z drugiej są pełne nieścisłości i niedorzeczności fragmenty grozy. Obyczaj, romans, sensacja, thriller i kryminał. Wszystko w jednym. Ale sama nie wiem czy taki misz-masz może być dobry.