W ostatnich kilku tomach jego kariera jednak mocno zwolniła i nie stanowi już tak emocjonującej podróży. Wprawdzie Grayson zmaga się z psychicznymi urazami po pewnych wydarzeniach, ale w żaden sposób nie wydaje się to rzutować na przebieg fabuły. Drugim powodem pogarszania się serii jest zbyt prostolinijna fabuła. O ile w pierwszych tomach z zapartym tchem śledziłem początki kariery wojskowej Greysona, a potem tak samo czytałem o nierównej walce o przetrwanie z obcymi, tak nagle seria straciła na tempie. Ostatnie kilka tomów to przepychanka z obcymi na zasadzie: trochę my ich, trochę oni nas, z przerywnikiem w postaci zemsty na nieuczciwym, byłym rządzie.

Trzon fabuły to siedzenie w bunkrach, Komuda urozmaica jednak akcję, przedstawiając także sytuacje po drugiej stronie barykady, najczęściej narady dowódców niemieckich, podejmujących kluczowe dla oblężenia decyzje. Sporo miejsca zajmuje kwestia dowództwa; komendant placówki, major Sucharski, miał odmienne poglądy na temat kontynuowania obrony, niż jego zastępca, kapitan Dąbrowski. Konflikt ten napędza powieść, pokazując zwykłe ludzkie zwątpienie i rozterki w obliczu nieludzkiej sytuacji. To samo można powiedzieć o reszcie załogi, czyli normalnych ludziach, którzy mogą odznaczyć się tak męstwem, jak i tchórzostwem, bezsilnie znosząc bombardowania, walcząc ze znużeniem, tak samo jak z wrogiem. Trochę szkoda w tym wszystkim wątku dwóch żołnierzy niemieckich, który urywa się bardzo szybko, pozostawiając pewien wydźwięk, wydaje się jednak krótki i nieco niepotrzebny.

Pasażer na gapę to świetnie skonstruowany thriller psychologiczny. Ma wszystko to, czego oczekuje się od tego gatunku. Zaskakujące zwroty akcji i brutalne opisy zbrodni, sprawiają, że napięcie cały czas rośnie. Dla mnie ten tytuł okazał się strzałem w dziesiątkę i nie sposób było się przy nim nudzić. Niektórych czytelników mogą natomiast zrazić zbyt brutalne opisy, czy dość często używane wulgaryzmy. Mi to absolutnie nie przeszkadzało, pokuszę się tutaj nawet o stwierdzenie, że dodało to fabule jeszcze więcej napięcia. Książkę bardzo, bardzo polecam, i na pewno na długo zapamiętam żelazko…

Olien oparł książkę na historii swojego dzieciństwa, udowadniając czytelnikom, że dieta i aktywność fizyczna ma ogromny wpływ na nasze zdrowie i samopoczucie. Sam za czasów młodzieńczych nie miał styczności ze sportem, a jego głównymi posiłkami była przetworzona żywność, efektem czego była utrata sił i podatność na wszelkie choroby. Dziś, po wielu latach zdobywania cennej wiedzy, mamy możliwość skorzystania z jego sugestii.

W świecie wykreowanym przez autorkę z pewnością można się zatracić. Jego piękno zlewa się z panującym okrucieństwem, gdyż niewolnictwo oraz walka o władzę są na porządku dziennym. Należy jednak pamiętać, że tam, gdzie jest ciemność, jest również światło w postaci prawdziwej przyjaźni ponad podziałami oraz zakazanej miłości, która kruszy najtwardsze serca. Losy protagonistki śledzi się z zapartym tchem, dzięki wielu zwrotom akcji, które korzystnie wpływają na fabułę. Asha nie jest przedstawiona jako typowa księżniczka z bajki, lecz jako wojowniczka, zeszpecona przez blizny, która stanie w obronie tych, których kocha, pomimo wielkiego cierpienia. Relacje  z innymi ludźmi nie są proste, gdyż budzi strach jako Iskari, ale na jej drodze staje odważny niewolnik imieniem Torwin, który nie boi się spojrzeć w jej oczy i dostrzec światło w otaczającym ją mroku.