Dla policji najważniejsze jest, aby zapobiec zbiorowej psychozie, którą tak niedawno przeżyli wszyscy mieszkańcy Vitorii. Mimo problemów z mową po postrzale głowy oraz osobistych przeżyć związanych z ciążą swojej szefowej Alby, inspektor Unai musi jak najszybciej doprowadzić do złapania zabójcy. Oczywiście, autorka nie pozwoliła aby ta droga była szybka i prosta. Ewa Garcia Saenz De Urturi umiejętnie plącze i gmatwa fabułę, zmuszając do nadludzkich wysiłków i wystawiając swoich bohaterów na kolejne niebezpieczeństwa. Zwroty akcji i zabiegi stylistyczne podnoszą temperaturę akcji, jak zwykle dodając atrakcyjności całości.

Autorka przedstawia czytelnikom historię Małego Ptaszka i Jelenia, którzy odbywają podróż przez cztery pory roku w poszukiwaniu stada najmłodszego bohatera, który zranił swoje skrzydełko, upadając na ziemię. W osiemdziesięciu kilku stronach zawartych jest wiele przygód, tych bezpiecznych i tych trochę mniej. Często mowa jest o opiece i trosce o swoich przyjaciół, co daje dobry przykład dzieciom.

Jest mi bardzo trudno pisać o książce, którą całkowicie przyćmiła jej kinowa wersja. Nie da się opowiedzieć tej historii bez wtrącenia choćby kilku zdań na temat ekranizacji. Peter Benchley nie wiązał żadnych nadziei z wydaniem swojej książki. Sam mówił o niej, że jest to po prostu spełnienie jego dziecięcego marzenia. Tymczasem Szczęki w samych tylko Stanach Zjednoczonych sprzedały się w ponad milionie egzemplarzy. To nie dziwne, że o tę historię upomniało się Hollywood. Reżyserię powierzono zaledwie dwudziestosześcioletniemu wówczas Stevenowi Spielbergowi. Film okazał się komercyjnym sukcesem. Był pierwszym filmem w historii, który zarobił ponad 100 milionów dolarów (dziś jego zarobek szacuje się już na 470 mln.). Był także trampoliną do sukcesu Spielberga. Taki rezultat musi robić wrażenie. Nikomu nieznany autor, i mało znany wówczas reżyser, stworzyli dzieło, które dziś jest wręcz legendarne. Kino rządzi się jednak swoimi prawami i powieść Benchleya została znacznie spłycona.

  Bohaterka, czyli mała małpka pełna energii, za wszelką cenę chce się do kogoś upodobnić, by znaleźć przyjaźń; nie zdając sobie sprawy, że nie na tym rzecz polega. Jej ogrom pomysłów przeszkadza pozostałym mieszkańcom lasu, bo kto chciałby być łaskotany w trakcie kąpieli słonecznych, lub cały czas skakać po drzewach? Mimo dobrych chęci, każde zwierzę ma dość wygłupów energicznej koleżanki. Nietoperzyca, by znaleźć sposób na odpoczynek, wysyła małe stworzenie na drugi koniec lasu nie przeczuwając, że może wydarzyć się coś niepokojącego…

Marzenia Grahama o tym, aby żyć z rozśmieszania ludzi, mocno rozminęły się z twardą rzeczywistością. Te wszystkie czarne myśli spadły na niego z hukiem, gdy znudzony czekał na naprawę auta. Aby się choć na chwilę od nich oderwać, zajrzał do znajdującego się nieopodal studia tatuażu „Hardy Twardziel”. Wykonany pod wpływem impulsu tatuaż daje Pattersonowi niezwykłą możliwość trzykrotnego przeżycia swego życia