Zatrutka to historia Anny i Piotra, młodego małżeństwa, które niedawno zostało rodzicami. Dla kobiety jest to bardzo trudny okres w życiu, popada w depresję po porodzie. Któregoś dnia Anna wychodzi na spacer i nie wraca. Jej rzeczy na plaży mogą sugerować, że kobieta popełniła samobójstwo. Jednak historia tej zagadki okazuje się inna, niż przypuszczano, a Piotr nie wierzy w to, że jego żona mogła się zabić. Znajduje też dowód na to, że prowadziła sekretne życie jeszcze przed małżeństwem i nie była wcale taka, jaką znał. Zatrutka to książka przepełniona tajemnicami z przeszłości, pokazująca jak cienka może być granica między ofiarą a sprawcą. Z tej historii możemy wiele dowiedzieć się o tym, jaki wpływ na człowieka mogą mieć chowane przez lata bolączki.

Gustowne wydanie w ciemnych kolorach oraz twarda matowa oprawa, sugerują nam wysokiej jakości zawartość i tak też jest w rzeczywistości. Nietuzinkowe przepisy uzupełniają fenomenalne fotografie obok których nie da się przejść obojętnie. Każdy szczegół jest bardzo dopracowany i z pewnością potrafi zaimponować. 

Autorzy publikacji przedstawili wiele ciekawych faktów, nie tylko dotyczących wspinaczki, ale też prywatnego życia Wielickiego. To historia o tym, jak wiele ciężkich decyzji trzeba podjąć, i jakiej potrzeba determinacji, żeby osiągać swoje cele i zdobywać najwyższe szczyty. Cena jaką trzeba zapłacić za sukces jest czasami bardzo wysoka, a droga do niego zwykle bardzo ciężka. Znajdziemy tutaj historie nowe, o których do tej pory nie czytałam, ale też jest kilka takich, które czytelnik zainteresowany tematem himalaizmu może znać z poprzednich publikacji. Krzysztofa Wielickiego uważa się za jednego z najwybitniejszych wspinaczy, ale chyba nie sposób myśleć inaczej.

Ludzie potrafią latać to zbiór dziesięciu opowiadań, których głównym przesłaniem ma być zaszczepienie nuty optymizmu w czytelnikach. Krótkie historie, które zaledwie na kilka minut mają nas zabrać w świat bohaterów, biorą sobie za cel ukazanie problemów, z jakimi każdy nas boryka się na co dzień, teoretycznie więc każdy z nas może utożsamiać się z poszczególnymi podmiotami. Jedne opowiadania charakteryzuje wspaniałe poczucie humoru, inne są nieco bardziej nastrojowe i utrzymane w poważnym tonie, natomiast sięgnięcie po tego typu zbiór daje nam szansę odkryć autorów (oraz ich styl), z którymi nigdy nie było nam po drodze. Podstawowym wnioskiem, jaki można wysnuć po lekturze jest analiza wydarzeń, niekoniecznie pozytywnych, które dzieją się w naszym życiu oraz wizja przepracowania ich jako coś pozytywnego, przynoszącego smaczne, soczyste owoce.

Ważne jest również to, że w każdej książce serii, a Zapach śmierci nie jest wyjątkiem, do samego końca nie wiadomo, kto zabił i dlaczego. Rozwiązania zagadki kryminalnej są zawsze zaskakujące, dobrze przemyślane i jeszcze lepiej opisane. Dodatkowo Beckett nie boi się łączenia kilku wątków, które rozwijają się niezależnie (a przynajmniej tak się może wydawać) w miarę, jak akcja posuwa się do przodu, by w końcu spotkać się w jednym punkcie pod koniec konkretnej historii. Pisarz nie pomija również wyjaśnienia, dlaczego ktoś zabił, nie skupiając się jedynie na samym fakcie popełnienia zbrodni.