Mamy tutaj pełen obraz Wenecji, i przekrój przez jej zabytki. Cechy charakterystyczne, takie jak gondole, czy też karnawał. Nie jest to typowy komiks, jest dedykowany dzieciom, więc łatwiej wszystkie postacie ukazać jako zwierzęta. Co warto zaznaczyć, każda z nich ma zachowane swoje instynkty naturalne. Mamy tutaj walkę dobra ze złem. Dobrem będzie Myszart, drugą stroną pan Sasin, chcący pożreć naszego bohatera.

Fabuła toczy się w Łodzi, w której poznajemy naszą główną bohaterkę – Dorotę. Jest absolwentką historii na Uniwersytecie Łódzkim i pisze pracę doktorską na temat dwudziestolecia międzywojennego w Łodzi. Swoją pracę zaniedbuje, bo w międzyczasie pisze opowiadanie, udostępniając je w internecie. Dziewczyna ma wszystkiego dosyć, szczególnie mieszkania z rodzicami, więc postanawia się wyprowadzić. Znajduje w gazecie, ogłoszenie, że starsza pani poszukuje współlokatorki. Bez zastanowienia dzwoni i jedzie do niej. Jak bardzo łatwo się domyśleć, pokój od uroczeń pani Sabiny wynajmuje. Sąsiad zaczyna remont, chce zobaczyć, czy jego ciotka miała rację twierdząc, że za ścianą kryje się skarb. No cóż, skarb? Raczej zamurowany trup!

Szkoda tylko, że zamiast pełnokrwistego horroru dostaliśmy powieść fantasy z dreszczykiem. Ważniejsze od budowania atmosfery grozy jest stopniowe rozwiązywanie wymyślonych przez autorów zagadek. Dracul jest przy tym powieścią bardzo bezpieczną – Stoker i Barker nie chcieli w żaden sposób naruszyć mitu Draculi kontrowersyjnymi, ale świeżymi pomysłami. Za historią Brama i Ellen nie kryje się też żadna głębsza myśl, bo za taką trudno uznać banał w stylu: „wielu rzeczy nie wiemy o życiu; ze śmiercią jest podobnie”. 

Tym razem sprawa jest niemal osobista. Ginie osoba, którą główny bohater zna. To policjantka – Gotycka Jolka. Na dodatek, chciała się spotkać z Rudolfem Hainzem tuż przed śmiercią, jednak nie zdążyła. Ciekawość, o czym chciała mu powiedzieć, wiedzie specjalistę od nieznanych sprawców do Warszawy. Tam okazuje się, że śmierć koleżanki to tylko część tajemnicy, która zahacza o afery pedofilskie i skandale. Za to musiał ktoś zginąć. Może szukał za głęboko?

Przegenialna i kapitalna książka, którą się łyka bardzo szybko, ale momentami chce ją się przetrawić, bo to, co nam autor ukazuje, zapiera dech w piersi. Przerażające wizje. Przerażające układy matematyczne, dzięki którym możemy wędrować do innych czasów. Jak? Tego nie da się wyjaśnić, trzeba samemu przeczytać i zrozumieć. Do tego wszystkiego, autor bawi się nami. Bo w trakcie pochłaniającej lektury wychodzą nowe fakty na wierzch.Wpadasz w wir niedopowiedzenia, szalonej gonitwy psychologicznej. Gdzie wina, smutek i strach, grają jedne główne skrzypce. Mamy tutaj trochę trupów. Trochę matematycznego punktu widzenia. Piękne miasto w tle, które poznajemy z innej strony, a także wybitnie dobrą książkę, jedną z najlepszych tego roku.