Seria katastrof niszczy Ziemię. Ta obecnie składa się z ruin zniszczonych miast oraz bezgranicznych pustyń. Na otwartej przestrzeni można doświadczyć palącego słońca, kwaśnych deszczy lub śmiertelnego wirusa, który dziesiątkuje ludzi. Garstka mieszkańców, którym udało się przeżyć, tworzy strefy, które odzwierciedlają jednocześnie ich charakter i potrzeby. Są zarówno miejsca dla bogaczy, outsiderów, wyrzutków, ubogich czy dla tych, którzy żyją w poczuciu nieustannej misji. Taką ma w sobie główna bohaterka – Marion Dallas. W zamian za bezpieczeństwo bliskich staje w szeregu tych, którzy wyruszają na niebezpieczne misje. Kobieta niejeden raz stanie przed wyborami kosztującymi czyjeś życie i nigdy ani na moment nie zawaha się brutalnie powalając przeciwnika.

  Poznajemy dwa światy bohaterów: ludzi i elfów. Z pierwszej grupy wyróżnia się Corny, czyli przyjaciel Kaye i jej sprzymierzeniec, gdy razem postanawiają zakraść się do Dworów Termitów. Corny to dość specyficzny nastolatek, który na początku wywarł na mnie negatywne wrażenie, ale z czasem go polubiłam. Przyjaciele Kaye, czyli Janet, Kenny i Klucha, to mało znaczące postacie poboczne, które jednak bardzo dobrze radzą sobie w odgrywaniu roli tła.

Twarda oprawa sprawia wrażenie odpornej, bardzo pasuje do pozycji opowiadającej historie ratowników o nerwach ze stali. W środku znajdziemy dużą czcionkę i lekki styl, a w treści? Znajome nazwy, opisy miejsc ze wspomnień, ale poza opisami wypraw i wypadków również inne historie, anegdoty, ciekawostki, statystyki, opisy podhalańskich zwyczajów. Autor udziela głosu najróżniejszym osobom, od autochtonów, poprzez turystów, aż po wysokiej klasy specjalistów, nie tylko w dziedzinie ratownictwa górskiego. Widać, że ich wypowiedzi nie są parafrazowane: każda ma swój oryginalny styl, część jest niezwykle emocjonalna, wliczając w to wulgaryzmy. W efekcie Kuraś otrzymał kalejdoskop wypowiedzi, opowieści i punktów widzenia, składający się na wielobarwny obraz najpiękniejszych polskich gór

Neth, który ledwo przeżył ostatnie wydarzenia, jest pozostawiony z uszkodzonym oprogramowaniem, bez swoich sojuszników, na pastwę korporacyjnych siepaczy. Z czasem okazuje się, że w jego rękach leży los całego Polis i wszystkich zamieszkujących go mieszkańców. Drugi tom znowu wciska nas w parszywe zaułki miasta w centrum pustyni, traktując tym, czym cyberpunk powinien: wszczepami, kablami, narkotykami i całą resztą lutowanej na szybko elektroniki. Jest tu nieco 'technologicznego bełkotu', ale nic specjalnie niezrozumiałego, szczególnie, że sam główny bohater coraz bardziej polega na swojej magicznej koncepcji sieci, pojawiających się wokół niego zielonych powidokach kodu. Wszystko jest jednak wytłumaczone i trzyma się wykreowanego świata, zachowując spójnoś

Gdy tylko zaczęłam czytać, nie wiem jak i kiedy, dałam się podnieść nurtowi wydarzeń. A jest ich rzeczywiście sporo i gwarantują pełną napięcia i emocji podróż. Wydarzenia historyczne przeplatają się tu z realiami życia. Przenosimy się na kartach tej powieści do świata, którego dawno już nie ma. Nie zabraknie tu również pikantnych wątków miłosnych, a ilością i opisem łóżkowych ekscesów, pan Hardy mógłby wywołać rumieniec u samej Blanki Lipińskiej. Kwestią gustu pozostaje zagadnienie, czy były one w ogóle potrzebne. Jesteśmy świadkami dojrzewania i przemiany głównego bohatera z niepewnego siebie młodzieńca, w silnego mężczyznę, kochającego pieniądze, ryzyko i piękne kobiety