Pomimo teoretycznie braku głębszego przekazu, z książki możemy wynieść wiele ciekawych przemyśleń. Chociaż akcja powieści toczy się w historii alternatywnej, to główny bohater podczas rozmów ze swoim nowopoznanym wojskowym kompanem, często rozmawiając o historii naszego kraju, przytacza wiele anegdot odnośnie powstania styczniowego. Niestety nie są one przychylne, a co za tym idzie raczej nieznane nawet osobie interesującej się historią jak ja. Można z tego wywnioskować, że jako naród powinniśmy uczyć się na błędach. Tak jak zrobili to nasi rodacy w alternatywnej gambitowskiej rzeczywistości.

Niestety, reportaż ma dwie zasadnicze wady. Przede wszystkim Deer bardzo skacze po chronologii. Cofa się, idzie do przodu, znowu wraca do jakichś wydarzeń. A, że jest ich opisanych w książce mnóstwo, bardzo łatwo jest się czytelnikowi zgubić. Dodatkowo Brian Deer często nie podaje konkretnych dat, tylko odwołuje się do wcześniej wspomnianych wydarzeń, pisząc na przykład „trzy miesiące przed konferencją”, „dwa tygodnie po telefonie Matki Numer Dwa” etc., co potęguje chronologiczny chaos.

To opowieść mocno psychologiczna, pełna tajemnic z przeszłości, które nie dają o sobie zapomnieć. Dzięki wcześniejszemu spotkaniu z autorką już wiem, że używany przez nią język i styl, są niezwykle przyjemne w odbiorze. Umiejętnie stopniowane napięcie, powoli, wręcz boleśnie narasta, aż do zaskakującego finału. Dobrze zarysowane postacie, zwłaszcza pod kątem psychologicznym, prosta, lecz wciągająca fabuła. Jestem podekscytowana, oczekując jakiegoś bliżej nieokreślonego zagrożenia, jednocześnie obawiam się tego, jak wygląda prawda. Co wydarzyło się w tej rodzinie przed dwudziestu laty?

Mengele był skrytym człowiekiem. Nie zaglądającym do kieliszka. W zawsze wypolerowanych butach. Opanowany. Kierujący ludzi na rampie na prawo i na lewo. Decydował o ich losie w obozie.  Mengele miał jedną słabość, były nią bliźnięta. Ciekawiło go, jak to się dzieje, że kobiety są skłonne urodzić dwójkę albo i więcej dzieci na raz. Przecież, gdyby odkrył jak do tego doprowadzić, Niemki mogłyby rodzić czyste rasowo dzieci z większą siłą. Krążą plotki, że był okrutny, okaleczał, zaszywał. A także, że prowadził przedszkole. Czy to prawda? Tak i nie. Szedł po trupach do celu, dlatego też był obecny na rampie. Zgarniał z niej bliźnięta, a także medyków i farmaceutów. Mengele był w końcu zbiegiem. Uciekł do Argentyny, która była rajem dla zbrodniarzy wojennych.

Cała książeczka wykonana jest solidnie – nie straszne jej gryzienie, zaginanie i dużo gorsze rzeczy, na pewno przetrwa długo w rękach nawet najmłodszych czytelników. Będzie to prawdziwa nauka poprzez zabawę.