Sięgając po beletrystykę oczekujemy rozrywki. Chcemy, by powieść przeniosła nas do innego świata, dała możliwość oderwania się od zmartwień i pozwoliła przeżyć przygody fikcyjnych bohaterów. John Grisham to właśnie taki autor, który doskonale potrafi zrealizować nasze oczekiwania. Uderza w te tony, które idealnie komponują się w melodię napięcia i emocji. Jest mistrzem rzemiosła, posiada perfekcyjny warsztat i cechuje go umiejętność dozowania natężenia opowiadanej historii. Można nie lubić jego twórczości, ale należy oddać mu to, że w swoim fachu jest bezapelacyjnym królem.

Próbowałam zacząć od audiobooka, bo lubię ich słuchać w aucie. Jednak lektorka absolutnie mi nie podpasowała. Przeszkadzały mi intonacje i emocje w głosie, bo często były inne, niż moje. Być może to tylko moja subiektywna opinia, bo z dźwiękiem jest tak, jak z muzyką – każdy lubi inną. Jednak pomijając audiobook, doceniłam fajną fabułę. Nie jest mocno udziwniona i skomplikowana, ale ciekawa, bo mamy tu bardzo interesującą bohaterkę –Sabinę Miodek. Policjantka dostaje sprawę morderstwa księdza, która może wykoleić jej kryminalną karierę. Jest na celowniku przełożonych, którzy nie są do niej zbyt przychylnie nastawieni.

Bolesław Prus w mistrzowski sposób opisuje również Warszawę. Często Lalka opisywana jest wręcz jako przewodnik po stolicy końca XIX wieku. Realistycznie opisane kamienice, ulice i miejsca dodają powieści jeszcze więcej walorów. Ciekawa jest również koncepcja, w której autor łączy elementy pamiętnika starego subiekta z narracją trzecioosobową. Jednak największym atutem powieści jest jej uniwersalność. Mimo iż powieść napisana została ponad sto lat temu, to wciąż porusz aktualne problemy nierówności społecznej i trudnej sztuki awansu społecznego. To czyni ją ponadczasową.

Jeśli chodzi o wątek zbrodni, to jestem zadowolona. Morderstwo właściciela galerii sztuki to zaledwie początek tej historii, a samo wyjaśnienie motywów mordercy i całej zagadki było przyzwoite i nie domyśliłam się, kto będzie winny. Przyznam nawet, że bawiłam się tak dobrze, że nie główkowałam sama nad tożsamością mordercy i nie doszukiwałam się wskazówek autora, tylko czekałam, aż bohaterki same odkryją prawdę i uchwycą mordercę. Całość upiększa od czasu do czasu wpleciony przez autora żart sytuacyjny czy zabawny opis sytuacji.

Książka nie tylko dostarcza wiedzy, ale również inspiruje do refleksji nad potęgą ludzkiego umysłu i jego zdolności do abstrakcyjnego myślenia. Matematyczne Opowieści to lektura, która rozbudza ciekawość, stymuluje intelekt i otwiera umysł na nieograniczone możliwości, jakie niesie za sobą świat matematyki. Dla każdego, kto poszukuje zarówno intelektualnej rozrywki, jak i edukacyjnych doznań, ta książka będzie prawdziwym skarbem. Ja bawiłam się świetnie i polecam każdemu taką formę zabawy i ćwiczenia szarych komórek. Matematyka potrafi być fascynująca.